Hanımlar herkese merhaba. Nişan atalı kısa bir sure oldu. Tamamen aklımdan cıkarmaya calıştığım bu donemde yaşadıklarım beni hep geriye goturuyor. Ben mi cok hassasım insanlar mı anormal artık ayırt edemiyorum.
Hayatımda birine gidip ozel hayatını sormuş değilim en yakınımın dahil gelip kendisinin anlatmasını beklerim, kendim uzerine gitmem ama insanların arsızlığından bıktım. 1 senedir eve adım atan yoktu arayan soran yoktu ki ailem hastalığı cok ağır atlattı gecmiş olsun diyen olmadı. Şimdi bir akrabaya altınını geri verince butun herkese yayılmış telefonlar susmuyor, boyle bir hakkı kendilerinde nasıl buluyorlar anlamıyorum annem surekli telefonda hayırlısı buymuş, kısmet vs vs.. Calıştığım kurumda tum calışanlara tek tek nasip dedim, muduru bile gelip seninle konuşacağız neler olmuş ben yeni duyuyorum diyip laf almaya calışıyor. Servis şoforu gecmiş olsuuun bacııım buluruz birini deme hadsizliğinde. En son birkac gun once markette dıdımın dıdısı gelip
- canııııım ay cok uzuldum ama bakıyorum toparlanmışsın geziyorsun diyince afalladım ve sinirlerim bozuldu. Markete gidiyorum alt tarafı ki gezip tozsam sana ne. Teyzeme de gulummlk hic uzgun durmuyor bakıyoruz da aklında ne vardı da o adamı bıraktı demişler. Sebep olarak sadece anlaşamıyoruz demiştim bağımlı olduğundan haberleri yok, olmayacak da. Zaten zor toparlıyorum bari dışarıya cıkarken bir iki kendimi iyi hissedeyim diye giyinip cıktım şimdi daha da moralim bozuldu. Surunmem mi gerekiyordu bu donemde? Cok sıradan, kendi halinde bir insanım oyle o kadar konuşulacak bir insan da değilim ama insanlar evde kalmaktan en ufak şeye sarar oldu galiba ve kucuk bir yerde yaşıyorum. Terslemekten bıktım ne yapayım başka