Merhaba arkadaşlar. Son yaşadığım ayrılığın ardından murat kekilinin cılgın klibindeki hali gibiyim resmen . Ustune bu kapanmaların falan da denk gelmesi tuz biber oldu.

O kadar cok hatalar yapan ve bu hatalarını asla duzeltemeyen bir insanım ki ben ... Ne zaman bir işe bir ilişkiye vs herhangi bir şeye yani başlasam emek versem cabalasam gerekse yıllar yılı beklesem bir şekilde kendi ellerimle mahvediyorum onu. Ve bu sonsuz kısır dongu halinden aşırı sıkıldım. Meditasyon yapmaya calışıyorum olmuyor , ne bilim bi suru yontem en azından denemeye calışıyorum. Bir ara tam yapıyor gibiydim tam hayallerimi gercekleştiriyor gibiydim ki yine silsile aptallıklarla elimden kayıp gidişlerini izledim.

Ya ben mi akıllanmıyorum, yoksa uzerimde anlayamadığım bi sıkıntı mı var nedir ? Cevremdeki kimse de bunla ilgilenmiyor kaldı ki zaten herkes arap atı gibi giderken ben şaban gibi atla geri geri gidiyorum Halbuki bir zamanlar erkenden bazı fırsatları elde eden de bendim. Ama noldu hic birini nihayetlendiremedim . Ya da devam ettiremedim. İcimde bişi var bi potansiyel var ama asla cıkaramıyorum dışarı . Cevremdeki insanlar da oyle soyluyor. Asla olmam gereken yerde olmadığımı . Şanssız falan olduğumu soyleyen de cok oldu. Bunu bende hissediyorum sanki ruhumu hapishaneye atmışlar cıkamıyor bir turlu. Arkadaşlar yalvarırım bu hale bu duruma aşina olan ya da ne bilim bilen duyan tavsiye veren biri olursa cok mutlu olurum. Yoksa omrum gecip gidiyor ben oyle seyrediyorum napıcam ben ?