Herkese merhabalar, sağlıklı gunler. Konumun ozeti başlıkta saklı aslında, kaygı bozukluğu ve orta duzey anksiyete teşhisim var; uc senedir anti depresan kullanıyorum ve faydasını cok goruyorum inkar edemem. Kaygı duzeyim oldukca azaldı ancak surec cok uzadı bildiğiniz gibi ve nasıl yonetildiğine bakarsak daha uzun sure bitmeyecek gibi. Evden calışıyoruz karı koca, ben kendi isteğime bağlı olarak ofise de gidiyorum haftada 1-2 gun. Evimiz 3+1 apartman dairesi, sitede değiliz Maltepe sahile yakın ama oldukca kozmopolit bir mahalledeyim ve cok bunaldım. Kendimi evde sanki tabuta girmiş gibi hissediyorum. Kasım ’da tam kapanma gelene dek iyiydi, hafta sonları aracımıza atlayıp kalabalıktan uzak yerlerde yuruyuş yapardık ya da sandalyelerimizi alır piknik. Ama cok boğuluyorum artık!

Benim mesaim 17:30 gibi bitiyor eşimin 18:00. Yasaklar gelmeden once koştur koştur da olsa bir saatlik serbest zamanımız vardı yuruyup hava almak icin ama o da yok şimdi.

Tabi ki hastalanmadığım, ailemden birini kaybetmediğim icin şanslıyım ve şukrediyorum ama bunaldım, delirmemek icin balkonu duzenledim arada cıkıp hava alayım diye. Zaten en cok da basiretsiz şekilde yonetilen surecin faturasını odemekten ve kendi kendimi oyalamaya calışmaktan yoruldum. Aman hap kadar balkonuma şukredeyim aman iyi ki işe gitmiyoruz, aman ya evim daha kucuk olsaydı e tamam da bunaldım ben onu napıcaz?

Tabii asla tam olarak motive olup diyet miyet yapamadığımı, saldığımı da soylemeliyim. Zunmbaya başladım devamı gelmedi, step tahtam ağlıyor, heves edip yazlık şortlar aldım oyle kalkar bu gidişle onlar geriye. Ozetle: motive olamıyorum.

Siz bu surece nasıl tahammul edebiliyorsunuz, kendinizi nasıl motive ediyor, delirmediyseniz nasıl başarıyorsunuz?