6 aydır beraber olduğum bir cocuk var. Annemle konuşmuyorum ve ona bunu soyledim. Sebebi de şu:
Annemi bundan bir yıl once bir adamla konuşurken yakaladık kardeşimle. İlk seferde onu anlamaya calıştık bir daha yapmaması şartıyla affettik konuyu bir daha asla acmayacaktık. Yeminler etti kurana el bastı yapmayacağım, yaparsam babana anlatın dedi. Ama ben vicdan azabı cektim hep babamın suratına bakamadım. Hic guvenmiyordum, tetikteydim. Temmuz gibi tekrardan o adamın numarasını gordum kadın ismiyle kaydetmiş, whatsappta engelleyip engelleyip duruyordu. Daha sonra numarayı kendimden arayıp rastgele birini arıyormuşum gibi yaptım erkek olduğundan emin oldum. Daha sonra anneme sorduğumda bana ‘sana ne seni ilgilendirmez. ’ gibi bir tepki verdi utanması gerektiği halde, şok oldum. Birkac gun defalarca sordum aynı tavrını devam ettirdi. Kardeşime de hissettirmek istemedim tekrardan bu şeyi yaptığını, usulca evde ikimiz varken sordum. Daha sonra kardeşim de anladı ve annem ona her şeyi anlattı. Adamla tanıştırabileceğini sadece dertleşmek icin konuştuğunu falan soyledi. Bana neden anlatmadım dedim ‘sana kendimi yakın hissetmiyorum ’ dedi. Annem başortulu, hacca gitmiş biri ama adama acık, taytlı boydan fotoğrafını atıyor, hatta saclarını bana yaptırdığı oluyordu o zaman cekip atmış ve goruntulu konuşmuşlar, konuşurken yanlışlıkla ekran goruntusu almış. Yani dertleşmek boyle mi olur? Eski sevgilisiymiş zaten yıllar onceki. Ben babama soyleyeceğim seni dayanamıyorum dedim. Daha sonra teyzeme anlatmış oğrendiğimi. Tabii onun da annemden farkı yok, kocasını aldattığını da biliyorum . Gelip beni tehdit ettiler kardeşinin hakkına girersin, yuva dağılır sen de mahvolursun, zaten baban seni hic sevmiyor diye. Ama annem bana karşı cok değişti. İyi davranması gerekirken babama karşı doldurur, hicbir istediğimi yaptırmaz hale geldi. En basitinden bir canta istedim babama beni kotuledi aldırmadı. Ah bir oğrense babam diye kac gun ağladım sabahlara kadar ama kıyamadım, soyleyemedim. Vicdan azabım beni olduruyordu. Sonra kardeşim de bir şeylere aymaya başladı anneme tepki gosterdi. Annem ona da berbat davranmaya başladı. Ekim ayında dayanamadı ve babama anlattı. Babam kesin olarak boşanmak istedi avukata falan gitti ama halamlar duruma el koydu ‘yarın obur gun bu kızlar evlenecek başlarında anneleri yok elaleme laf anlatamazsın, iyi de olsa kotu de olsa başlarında anneleri olsun ’ dediler. Babam fiziksel bir şey yaşanmadığına emin olduğu icin affetti ama hala ikimiz yalnız kalınca eskisi gibi olmadığını aklına gelince cok uzulduğunu soyluyor. Ve annemi cok seviyor, evimiz arabamız hep annemin ustuneydi. Ben ise temmuzdan beri annemle tek kelime konuşmadım. Bana karşı tavırları, beni tehdit etmesi, babama karşı sırf o adam icin doldurması canımı cok yaktı gunlerce ağlattı beni. Kardeşimi hep daha fazla sevdi zaten. Şimdi de kus olmamızdan o kadar da rahatsız değil. Kardeşim de mecbur olmadıkca konuşmuyor. İyice kafayı sıyırdı annem ona da eskisi gibi davranmıyor, cunku o anlattı her şeyi. Babam barışın diye diretiyor ama ne o ne de ben istemiyorum. Erkek arkadaşım da merak ediyor neler olduğunu. Ona anlatmalı mıyım? Bana ve aileme karşı bakışı değişir mi?