Herkese merhabalar
2018 yılında da acmıştım benzer bir konu,şimdi yine aynı dertle buradayım.6 yıllık evliyim ,3 yaşında bir oğlum var. Onceki konumdan yaşadıklarımı okuyabilirsiniz. 2019 yılında evliliğim adına değil ama iş hayatımda guzel şeyler oldu. Bir organizasyon firması kurdum eşimin desteğiyle.3 yıldır cok guzel ilerleme kaydettik pandemiye rağmen.onceki postumda dertlerimi anlatırken ayrıldıktan sonra ki sureci duşunerek maddi kaygılardan oturu boşanma fikrini rafa kaldırmıştım. Kucucuk bebeğime rağmen deli gibi calışarak kurduğum firmayı bir yerlere getirmeyibaşardım.şu anda kendi ayakları uzerinde duran cok daha guclu bir kadınım. Evlilik hayatıma gelecek olursam,hala hicbir değişiklik yok ve hatta daha kotu diyebilirim. Eşimle yaşadığımız onca sorunun uzerine şimdi bir de onun kompleksleriyle uğraşıyorum. Maddi olarak guclendiğim icin bana takık vaziyette.bu işi kurarken bu noktaya getirebileceğimi bilmiyordu.hatta surekli batabileceğimi vurguluyordu. Onceleri kendini gecindir yeter diyen adam şimdi bana para vermiyorsun diyor. Yaptığım harcamalarda beni musrif olarak değerlendiriyor cunku ona gore oyleyim. O kadar sorun yaşıyoruz ki artık delirmek uzereyim. Eve aylık alışveriş yapıyorum mesela 700₺ tutuyor bana diyor ki mahalleyi mi doyuracaksın? Ya anlatamıyorum kesinlikle hayatın pahalı olduğunu gecimin zor olduğunu herşeyin cok pahalı olduğunu ve aldıklarımın zaruri ihtiyac olduğunu anlamıyor. Sadece bu da değil her anlamda sorunlu bir ilişkimiz var. Ben herşeyini tek başına yapan bir insan oldum. Bir yere gideceğim mesela gezmeye,sen git ben gelmem diyor. Oğlumla parka gideceğiz ben gelmem Diyor. Alışveriş tek başıma,gezme tek başıma hastane Tek başıma uyuyorum tek başıma yemek yiyorum tek başıma hayatın her alanında yalnızım.hep yalnızım. Evimiz dubleks ust katta yaşıyor şimdi de. Oğlum evin icinde ki babasını ozler oldu.artık buyudu anlıyor cocuk ve beni teselli ediyor mesela uyurken merak etme babam gelecek diyor. Eşim ust kata projeksiyon kurdu orada oturuyor surekli. Dun gece kavga ettik yeter dedim artık aile olalım cok yorulduk.başladı bağırmaya
Gece saat 2.30 da evden cıktım arabayla,ağlaya ağlaya gezdim beni aramadı bile.neredesin başına birşey mi geldi yok ! Eve dondum 4 civarı iceriye girdim yukarda film izliyor. Daha neler var anlatabileceğim ama artık cok cok yoruldum. Dayanamıyorum.bugun oğlumu da alıp dayıma gidip bu gece orada kalmayı ve telefonumu kapatmayı duşunuyorum.anneme gitmem cunku annemi arayıp bilgi alır annem soyler.biraz kafa dinlemek tepkisini gormek istiyorum gerci bu sefer cocukla gideceğim icin arayacaktır mutlaka. Ama artık yuzunu gormek istemiyorum resmen nefret doluyum ona. 24 yaşındayım,ondan ayrıldıktan sonra kendi evimi tutup yaşayabilecek konumdayım ama oğluma kıyamıyorum.ne yapsam bilmiyorum...