Oncelikle tum bayanların Anneler gununu kutlarım. Gunlerdir duşunmekten uyuyamadığım,resmen beynimi kemiren bir sorunum ve cozumu icin kararsızlığım var. Oncelikle biraz detay vereceğim ki,kararımda bana yardımcı olabilin kk nın guzel kadınları.. 34 yaşımda kadrolu devlet memuru oldum ve 2 cocuğumu alıp,eşimden 1600 km oteye geldik. Tam 16 ay oldu işe başlayalı... Ancak sorun şu ki, sevemedik burayı... Alışamadık. İş yerim fena değil ama oldukca yoğun,birimin kadrolu tek sabit elemanı ben olduğum icin herşey bana bakıyor. Daha onceki konularımdan bilen bilir,birimin başındaki hocayla bitakım sıkıntılar yaşadım acemiliğimden dolayı... Şu an işi kavradım diye oldukca iyi bana karşı ama ben maalesef iyi niyetimi kaybettim ona karşı. Yaptığı hicbir şeyi unutmuyorum ve bu durum işimden soğumama sebep oldu. işe gitmek istemiyorum artık,ayaklarım geri geri gidiyor. Ki işime aşık bir insanım normalde. Cocuklar babalarını cok ozluyor,o da ayrıca bir vicdani yuk bana.. Burdan gidelim anne,babamın yanına gideim anne deyip duruyorlar,ozellikle 4 yaşındaki oğlum...Oldukca kalabalık bir aileyiz aslında ve burda tamamen yalnız kaldılar. Ne arkadaşları var,ne oynayabilecekeri bir alan... Pandemi de tuz biber ekti bu duruma zaten. Annem covid oldu 1 hafta hastanede yattı.Cocuklarla oyle yalnız hissettim ki... Hatta hic bu kadar caresiz hissetmemiştim. Hastaneye gidemiyorum kendimi gostermeye,cocukları bırakacak kimsem yok. Eşim kapanmadan dolayı gelemedi,sadece vefat veya hastaneye yatış durumunda izin varmış. Kalakaldım ortada... Elimi kolumu nereye koyacağımı bilemedim. Velhasılı kelam,bu anlattıklarım ozetin de ozeti olsa da burda iyi şeyler yaşamadık ve gitmek istiyoruz. Ancak cakılı kadroyum. Tayin hakkım yok. Eşim de cakılı kadro. Diyeceksiniz ki bile bile niye gittin? İstisnalar var cunku... Asaletten sonra mahkeme yoluyla da gidebiliyorsunuz veya sağlam referansla... Asaletime 9 ay var daha,asaletimi alsam mahkeme yoluyla gidebilecğim bir kurum yok cunku gitmek istediğim kurum şu an icin istemedi beni... bi şekilde referansla Asaletimi aldırıp istifa etsem geri donuş icin gitmek istediğim kuruma başvursam imkansıza yakın diyorlar. Kurum beni isteyene kadar bekleyebileceğimi sanmıyorum,hic istemeyedebilirler. Bana tek care istifa kalıyor. Burda daha fazla kalmak istemiyorum cunku ruh sağlığım iyiye gitmiyor. İstifa etsem emeklerim yanacak,etmesem mutsuz olmaya devam edeceğim,cocuklarımın da ayrıca etkileneceğini duşunuyorum. Eşim kararı bana bıraktı bu arada! Ne karar verirsen arkandayım diyır.Soyleyin hanımlar,ne yapiyim ben?