Balayı zamanına donmek isterdim...
Hicbir sorumluluk yok o zaman tek derdimiz nereyi gezsek ne yesek olurdu. Cok guzel zamanlardı evliliğin ilk yılları... kendime bakabildiğim zayıf ve fit olduğum ojesiz gezmediğim film kitap muzik arşivimin olduğu...

Sonra bir kızımız oldu. Canımdan cok seviyorum onu herşeyim gozumun nuru kızım. Hem cok guzel hemde bir cocuk ne kadar zor olabilirse o kadar zor bir cocuk oldu. Doğduğundan itibaren emme uyuma sorunları yaşadık ek gıdaya gectik sevmedik buyudukce duzelir umuduyla gecti gunler ama buyudukce daha beter olduk. Şuan kızım 26 aylık. Hala yeme icme uyuma sorunları tam gaz devam. O kadar zayıf ki doktoru boyle olmaz dedi bir suru bolume gittik hicbirşey cıkmadı. Ultrasonundan colyak araştırmasına kadar. Duzgun yemediği icinde bağışıklığı cok duşuk. Her atağı diş donemi facia gibi gecen kızımın iki yaş sendromuda facia gibi geciyor. Surekli ağlamak susmamak uyumamak yememek aklınıza gelecek sorunlar işte. Sanki 26 aylık değil 26 gunluk gibi geceleri hala 37373839 kere kalkıyoruz artık pes edip uyumazsan uyuma diyorum ama eşim butun gun işte olduğu icin uykusuz oruclu sersefil gecti ramazanım. İftarda ağlama krizleri sahurda cıt sesine kalkıp ağlama krizleri ne yediğimi bile bilmiyorum. Oturup bizimle yemek istiyor ama ağzına alır almaz tukuruyor herşeyi.

Artık bu durum eşimle ilişkimize cok yansıyor. Ne birbirimize ne kendimize vakit ayıramadıkca sinirli agresif birine donuştuk. Hatta dun kızım banyoda cok bağırınca oda bana bağırmaya başladı bırak yıkama yeter artık diye. Nasıl yıkamayım sacına başına yemek surdu. Bende iş yapan insana gelip akıl vereceğine gel kendin yap diye cinnet gecirdim artık. Gecede kızım surekli kalkınca oflamaya puflamaya başladı yani iyice girdik birbirimize. Bayram sonuda ucretsiz iznim bitti işe donucem şimdiden stres bastı uykusuz sersefil ne yapacağım bilmiyorum annem bakacak geceleri de kalsın diyor ama bir yandan kızıma da kıyamıyorum.

Yaşlanmış hissediyorum bekarlığımı en azından ilk evlendiğimiz zamanı ozluyorum keske kısa bir an gidip donebilsek ne guzel olurdu diyorum. Elbet kızımda buyuyecek. Bu zamanlar unutulacak ama hayat dolu cıvıl cıvıl ilişkimiz gitti yerine surekli didişen kavga eden biz geldik. Onuda anlıyorum cok yoruluyor evde bana cok yardımcı oluyor dinlenmek istiyor ama bende artk dayanamıyorum mental olarak cokuşteyim. Bu arada psikolojik destek alıyorum uc aydır ucfarklı ilac denedik ama gram fayda goremedim hic birinden. Doktor zaten sorunun ilacla değil yaşam koşullarının iyileşmesiyle duzelir diyor oda şuan icin imkansız.... umarım birileri yargılayıp suclamadan beni anlar ve bir yol gosterir.