Gunaydin kızlar uzun zamandır yogunluk nedeniyle giremedim...
Muzdarip oldugum bir derdi paylaşmak icin buraya girdim ki sağlık sıkıntıları ailevi problemleri maddi konularla ilgili dertleri okuyunca kendimi derdimi yazmaya utandım ama yinede paylasma istegi yazmaktan geri bırakmadı.Cunku burada paylaştığım dertler genelde yakınlarımla paylaşabildiğim seyler olmuyor.

33 yaşinda kendi mekleketim olan doğu bolgesinde cakılı kadroyum ailemle yaşıyorum eş durumu dışında başka hicbir tayin secenegi yok eş durumu gibi bir muzicemde yok

Malum doğu bolgesi olunca genelde herkesin ilk atama yeri oluyor mecburisini bitiren ilk tayinde gidiyor.
Zaten işe yaş olarak gec başladım ben basladığimda bile is yerindeki tum arkadas oldugum kişiler benden kucuktu onlar bile yavaştan yavaştan gitmeye başladilar velhasılı kelam kendi memleketin olunca herkesin arkasindan su dokup uğurlamak bana duşuyor
Birde soyle bir durum soz konusu ailemle yaşadıgım icin evime oyle misafir alma gibi bi sansim pek olmuyor yani kırk yilda bir anca.Allah var ailemin birsey dedigi yok ama babam annem kardeslerim butun gun evde pandemiden oncede sonrada degisen birsey yok.Haliyle geldiklerinde ne ben ne arkadaslarim rahat etmeyecekleri icin cagiramiyorum kimseyi.
Yeni arkadasliklar edindigimde evine cagiran olursa pek gitmiyorum cunku belli bir zaman sonra davet etmem gerekecek bunuda yapamayacagim icin maalesef git gide mecburi asosyallik oluşmaya basladı bende.

Bekar cevre hep yaşı benden kucuk daha deli dolu biraraya geldiginde eglenmeyi seven kişiler onların yanında kendimi yaşlı biri gibi hissediyorum
Yaşima yakın olanlarda evli barkli cocugu olan kişiler
Oturduklarinda konu hep evden cocuktan eşten ve eş ailesinden oluyor bu seferde orda kendimi gorunmez bi varlık gibi hissediyorum.
Ara arada konu neden benim evlenmedigime ve pisman olacagima geliyor orasida ayrı mesele.

Hani diyemiyorum ki ben oturup iki satır muhabbet edecek arkadaşı zor buluyorum kaldı evlenecek kimse...
Git gide daha icime kapanıklaştım işler zaten cok yoğun ama yogun olmasa bile artik odamdan cikasım gelmiyor cunku bulundugum ortamlarda zaten gorunmez varligim...

Eve gelincede kendime ait bi odam bile yok oturup kendimle zaman gecirebileceğim kafa dinleyecegim bir yer bile yok

Uzun lafın kisasi sanırım mutsuzum hemde cok zaman zaman kendimi kafesin icindeki kuş gibi hissediyorum onunde yemegin suyun iki oyunxagin oldumu hersey yeter gibi gorulen o hayvancagizlar gibi