Oldu, bitti..Kimse duymadı, kimse gormedi. Beni hanım, seni adam bildiler. Cocuklar duymadı, duyan bir şey anlamadı.
Yuzume değil, kalbime dokundu ellerin. Oraya indi yumruğun, ağzımı burnumu değil, onu kapattın ellerinle. Ah o eller.. cok severdim..cok terlerdi.. hic bırakmazdık..Ah o gunler.. cok uzaktalar..
Bugunler cok yakıcı, cok acı. Hayal kırıklığı.. Tanıdık yalnızlık. Tanıdık değersizlik. Tanıdık gormemezlik. Tanıdık acımasızlık. Tanıdık konuşamamazlık. Tanıdık haksızlık.
Ben eski tanıdıklarımı sevmem. Ben ailemi de sevmem, onlar da beni sevmez. Cok yaktılar.. cok yıktılar.. Gencliğimi aldılar.. Yaşlılığıma goz dikiyorlar. Ama olmaz.Bu kez olmaz. Bu kez 2 yavrum var. Ustelik terkedebileceğim bir okulum da yok artık. Bu kez pes etmeyeceğim. Kacmayacağım kendimden.
Varsın gorme.. Varsın duyma.. Varsın dokunma..Sadece susalım. Duymasınlar, gormesinler. Beni hanım, seni adam sansınlar. Cok mutlu bilsinler, goğsumuzun şişi, burnumuzun diki inmesin. Bencilliğimiz, saygısızlığımız baki, hayal kırıklığımız daim olsun. Varlığın varlığıma armağan olsun Bu da burda dursun, rezilliğimiz dillere destan olsun Başkalarının mutsuzlukları uzerine gectiğin dalgalar, donsun şimdi bize kapak olsun. Aslanım, yiğidim sana helal olsun