Merhaba kızlar. Bir sure once yaşadığım şehire, onceden tanıdığım bir kız taşındı. Kızı seneler evvel yaptığım bir stajdan tanıyorum, o zamanlar biraz arkadaşlık etmiştik sonra hayat gailesi derken kopmuştuk. Neyse kız bana yazdı goruşelim diye ben de sevindim arkadaş oluruz diye. Cunku bu şehir memleketim değil ve iş icin geldim, kucuk de bir şehir. Taşınırken baya yardım ettim yakınıma taşındı, sonra haftada 2-3 defa buluşmaya başladık.

Ama bir sure sonra beni "arkadaşlarınla tanıştır, cevrenle tanıştır, ortamınla tanıştır" diye daralmaya başladı. Oyle ki her goruşmenin gundem maddesi bu hale geldi. Bunaldım bir yandan da "ben sıkıcı mıyım benim arkadaşlığım Yetmiyor mu" diye duşunmeye başladım. Kızlar bir de benim burda pek bir cevrem yok, pandemi vardı zaten sadece iştekileri tanıyorum onlar da kendi hayatında. Acıklamaya calıştım ama anlamıyor. Gecen işyerinde emekli olan biri icin acık havada cok ufak bir kutlama yaptık pasta kestik. Sosyal medyadan gormuş ve "niye beni cağırmadın ben de gelir kaynaşırdım. Cevre yapmam lazım" falan diye trip attı bozuldum yani cağırmak zorunda mıyım? Kendimi cevre yapmak icin kullanılmaya calışılıyor gibi hissediyorum. Dun de birlikteydik ben komşuma rastladım sokakta ve ayakustu konuştuk, bu da lafa girdi ve adeta beni gormezden gelerek kadınla sohbet etmeye muhabbet kurmaya calıştı sinir oldum o an ben yokmuşum gibi davranmasına. Kızlar bir de ben gecmişte iyi niyetle, ortama yeni katılan biri olduğu zaman arkadaş grubumla kaynaştırmak icin elinden geleni yapan biri olmuşumdur ama her defasında sonradan giren kişi beni gruptan dışlamaya atmaya calıştı 4-5 defa başıma geldi bu olay ve uzulmuştum. Kızın bu ısrarı bana gecmişi hatırlatıyor aynı şeyleri yaşamak istemiyorum ve o nedenle icimden de gelmiyor zaten yoğun calışırken bir de onun ortamlara Girmesi icin cabalamak. Ama her buluşmada darlıyor beni. Napmalıyım sizce kızlar arkadaş kaybetmek de istemiyorum bu kucuk şehirde. Siz olsanız napardınız?