Nasıl anlatsam bilmiyorum 30 yaşındayım ama ruh halim 60 yaşında. Dertleşmeye cok ihtiyacım var. Derdimi anlatacak hic kimsem yok. 16 yaşında erken menepoza girdim. Adet gormuyorum. 5 yıllık evliyim eşimle severek evlendik. Evlenmeden durumu kendisine de anlattım. Beni cocuk icin değil ben olduğum icin sevdiğini soyledi. Şimdi de oyle soyler ama ben cok vicdan azabı yaşıyorum. Evlenmeden once bu konuda cok cahildim. Doktorlar evlen bize gel aşılama ile hamile kalırsın diyordu. Ondan da umut alarak evlendim. Eşimi cok seviyorum ama cocuk olmadığı icin evlendiğim icin de cok pişmanım. Eşim cocuklari cok seviyor. Arada tv de gorunce keşke bizim de olsa diyor. Ne yapsam bilmiyorum. Bosanalim git başkası ile evlen diyorum kabul etmiyor. Cocuk sevgisini icine atıyor. Bazen ailesinden ona cocuk yapmıyormisunuz diyen oluyor gozleri doluyor.

Cok doktora gittim tup bebeğe gittim olmadı. Doktorlar bana sen ne hakla evlendin diyor. Evet evlenmeye hicbir hakkım yoktu. Cok pişmanım. İyiki Allah inancım ahiret inancım var yoksa coktan intihar ederdim. Eşimin hayatından cıkmak icin.

Cocukları cok seviyorum. Ama o derece oldum ki artık cocuk gorunce sevemiyorum. Uzaktan seyrediyorum. Cunku her ne zaman cocuk sevsem etrafımdakiler 'başkasının cocuğunu seveceğine sen kendin yap diyorlar. ' bende cocuk sevgimi dindirmek icin Instagramdan cocuklu aileleri takip ediyorum. Hevesle attıkları cocuk videolarını izliyorum. Sevgi evlerinden cocuk almayı cok istedim ama eşim istemiyor sebebini de soylemiyor.

Anne olmak bu hayatta en cok arzuladığım şey. 9 ay karnımda taşımak. Emzirmek omzumda uyutmak onun kokusunu koklamak. Ona yemek yedirmek bu hayatta en cok istediğim şey. Annelik duygusunu tatmak

Arkadaslarimin cocukları oldu. Bağlantımız koptu. Cunku cocuklu evlere gitmek istiyorlar. Benim de olmadığı icin kimse gelmiyor tabi. Senin evde cocuk olmadığı icin sıkılıyorlar diyor. Bende gidemiyorum cunku her gittiğim yerde cocuk soruluyor artık sosyal hayatım da azaldı bundan dolayı herkesten uzaklaştım.