Ozellikle yurtdışında yaşamış olan veya ulkemize donen ya da gitme yolunda olan kadınlardan yardım istiyorum.

Kısa sure once eşime Avrupada iş fırsatı cıktı. Uzun suredir hayal kurduğumuz bir konuydu ama iş bu kadar ciddiye binince korkmaya başladık. Gitmeyi isteme sebeplerimiz herkesin malumu, ulkenin gidişatı, saygısızlık, guven sorunu, eğitim sisteminin bitik hali, giderek artan kaotik ortam vs.

Gelelim korkumuza. Bilindik aileyi ozleme, ulkemi ozlemeye değinmeyeceğim onları tahmin ediyorsunuzdur. Dilini bilmediğimiz bir ulke, elbette en kısa surede oğreneceğiz ama ben bu surede muhtemelen calışamayacağım . Yani tek maaş olacağız. Bebek duşunuyoruz hele hamilelik doğum olursa en az 3 yıl boyu tek maaş olacağız. Bebeği bilmediğim bir ulkede aile desteği olmadan buyutmek nasıl olacak bilmiyorum (İlk cocuğum olacak) ayrıca yanlış anlaşılmadan kendimi acık yureklilikle ifade etmek istiyorum: burdaki durumumuz fena değil. Oturduğumuz guzel bir evimiz, arabamız, kira gelirimiz, kotu olmayan maaşlarımız, bireysel emeklilik hesaplarımız ve kenarda 3-5 birikmişimiz var. Yani Allah korusun extra bir durum kaza bela iş kaybı vs olmazsa rahat yaşamamız kuvvetle muhtemel. (Gerci hepimiz ne yazık ki enflasyonla gunden gune fakirleşiyoruz)
Şimdi yurtdışına gidersek biraz da herşeye sıfırdan başlamış olacağız. Buradaki evleri satsak bile elimize gecen paranın Euro karşılığı ne yazık ki anlamsız olacak. Buradaki gibi bir evde şu an orda oturabilmek hayal arabayı satacağız ama muhtemelen onun da bir kısmı yerleşme ev depozitosu vs olacak elimize az birşey kalacak. Bu arada kazancımız sanırım 4500 Euro civarı (belki azıcık ustu) olacak. Bir sure Aylık yaklaşık 1000 € kredi odememiz olacak. Kaldı elimize 3500 € Oğrenci olsak sıfırdan başlasak tamam da şimdi sanki ekonomik rahatımı kaybedeceğim gibi gorunuyor (en azından ben işe girene kadar) tabii bu arada buradaki calışılmış yıllarımı tazminatımı da yakıyorum.

Herseye rağmen gidip geleceğimizi (belki de cocuğumuzun geleceğini) kurtarmak mı yoksa konfor alanımızda kalmak mı?