Meraba hanımlar.. 30 yaşındayım yaklaşık 6 yıllık evliyiz (toplamda 14 yıllık bir beraberliğimiz var) 22 aylık kızım var. artık cıkmazdayım sağlıklı duşunemiyorum yardımcı olurmusunuz.
Eşim 3 kardeşi ve ailesiyle ortak bir iş actılar ve şuan eşim işletiyor orayı oncesinde cok duzenli olan iş saatleri son 1-2 senedir tepetaklak oldu. Gece 2lere 3lere kadar calışıyor mesela dun gece eve hic gelmedi cocuğunu bile haftada birkac gun zor goruyor onda da en fazla yarım saat sonra uyuyakaliyor. Para desen yani suan 2 ay olacak hala maaşını almadı mesela. Desem ki en azindan kazanıyor calışsın ama o da yok. kendi maaşını hep son plÂnda bırakıyor (kredi borclar oncelikli). Sabahlara kadar calışmasına ragmen (cok zor ve yoğun bir is. tekstil sektoru ). artık sabrım kalmadı hem evliliğimiz tukendi hem ben tukendim.eve 1de 2de geliyor kapiyi acıp odama gidiyorum o zaten 1 aydır salonda yatıyor aramızda iletişim namına hicbir sey yok. Bekar hayatı yaşıyorum desem yalan olmaz. Konuşmaya calışsan zaten 2.cumlede bağırmaya başlar seni dinlemez anlamaya calışmaz agresif bir insan cocuğum icin duzelir sabredeyim diyorum ama Artık ayrılma noktasına geldik son 1,bucuk aydır hic konuşmuyoruz bile. Ornek vereyim ben dışarda cocuğu gezdirirken bu 3 kez aramış ben de tel cebimde olduğu icin duymadım geri donuş yaptigimda da sen bi daha beni ararsın bak gor bundan sonra dedi. O gun bugundur Acil birşey bile olsa acmaz aramaz. Haftalardır babası soyluyor bugun su saatte gelecek vs.diye.
ondan once de kırılma noktamızi anlatayim; yan binada oturan kv lerden eve donuyorduk cocuk kucağımda ağlamaya başladı eşime dondum gelir misin cocuk ağlıyor diye o da herseyi cantayi butun yuku bana bırakıp beni dışarda o halde bıraktı eve gitti. Ne olduğunu neye kızdığını anlayamadım bile. Sonra kp getirdi cantayı tekrardan. Eve donduğumde kıyamet koptu ben tekrar cocuğu giydirip annemin evine giderken geldi aldı cocuğu sen şimdi defol git dedi beni tuttu kolumdan dışarıya attı ayakkabım vs.yoktu zorla kapıyı actırdım baya kufurler hakaretler havada ucuştu. Bos sebepsiz bir konudan. Sonrasında da gitmedim geri 1 ay oldu. o şekilde bir kopma noktamız oldu.
Boşanmayı cok duşundum ama maddi desteğim yok lisans mezunuyum fakat cocuğuma bırakacak kimsem yok annem yaşlı kreş icin de daha cok kucuk 2 yaşına bile girmedi. Annemin evine gitsem babam da cok gecimsiz bir insan zaten onun huysuzluğu yuzunden evliliği tercih etmistim. Yani mutlu olduğumuz zaman cok mutluyuz ama bu tarz sorunlar da cok oluyor ve duzelmesi coook uzun suruyor bu is konusu bizim yuvamızı yıktı resmen. Sadece ozet gectim cok fazla şey yaşadım bu zamana kadar ama şuandaki sorunumuzdan bahsetmek istedim.. Mutlu sorunsuz evlilik gercekten var mi ? Benim yaşadıklarım normal mi ? Zamanla duzelir mi ? Sağlıklı karar alamıyorum siz olsanız ne yaparsınız..