Merhaba arkadaşlar. Oncelikle kendimi tanıtayim. 33 yasındayım, 34'ume bikac ay kaldı. Bekarım. Ask mesķ konularında bolca talihsiz ve başarısız bir insanım. Birkac flortum, bir iki hicbir yere ulaşmayan buluşmalarım dışında hic ciddi ilişkim olmadı. Ve artık evlenmek istiyorum cunku cocuğum olsun istiyorum ve son verdiğim hormon testleri cok ic acicı degildi.

Babam ve erkek kardeşimle aynı buroda calışıyoruz ve babamın eski bir calısanı arada sırada bizim buroya uğrar. Babamla birbirlerini cok severler, babamı kendi babası gibi gorur. Ve ben bu adamla bir şekilde merhaba merhaba olan iliskimizi biraz ileri goturmek istiyorum. Aşık falan değilim, beğeniyorum sadece ve cevremde benim yaslarımda bekar olan kimse yok. Adamla evlenme hayalleri de kurmuyorum sadece biraz daha iyi tanımak ne biliyim bu işin oluru var mı gormek istiyorum. 40 yasina gelip neden bu ise bir şans vermedim diye hayıflanmak istemiyorum.

Ancak sorun şu ki adam bizim buroya geldiğinde hep 20 tane farklı insan oluyor, hani konusacak fırsatı bırak o insan kalabalığının icinde secilmiyor bile. En son dun geldi buroya, bazen o da bana bakıyor ama hayal gucum mu emin olamıyorum. Sacma bir sey yapıp kendimi rezil etmek de istemiyorum (ki zaten hayatım bağlı olsa dahi yapamam). Bana bir yol gosterin, nasıl bu adamla bi bes dakika da olsa telefon numaralarımızı degisecek kadar konusabilirim ya da uzaktan uzağa bakışmak yerine biraz daha samimi olabilirim. Laf kimseye yayılsın istemiyorum cunku olur bi iki dısari cıkarız olmaz yurumez hoslanmayız birbirimizden babamla aralari bozulsun istemem cunķu yetim buyuduğu icin babamı babası yerine koyuyor.