25 yaşında 2 yıllık evliyim. Daha onceden iki kez daha bu raddeye gelip donmuştum. Şunu da deneyim bunu da yapayım derken hic bir işe yaramadı. Ayrılmak istedim kendi evime cıktım ve calışıyorum. 15 gun sonra duruşmamız var anlaşmalı olarak boşanıyoruz. Kumar, şiddet, devamlı evi terketme vs. her turlu şey vardı. O zaman niye uzuluyosun diyenler olacak ama o hayal kırıklığı ve yarım kalmışlık hissinden kurtulamıyorum. Cok severek evlenmiştik hala da seviyor oluşumu kabullenemiyorum. Hafızam cok az olan guzel anıları getirip onume koyuyor. İlerde neler yaşarım bilemiyorum kaygılıyım. Bu surecten gecen arkadaşlardan yorum alıp motive olmak icin geldim