Selamlar hanımlar, şuan yatak odama kapanmış bunları yazıyorum Eşimin cocuğu olmuyor ve evlenmeden once bana da soylemişti bunu bilerek evlendim, benim de olmayabilirdi beraber mucadele ederiz olmazsa olmaz demiştim icimdeki derin cocuk sevgisini baskılayarak. Evlendikten sonra herşeyi araştırdım tum doktorları hangi yiyecek hangi bitki iyi geliyor diye ve yaklaşık 7-8 ay eşimin beslenmesine Cok dikkat ediyorum hergun sabah havuc suyu sıkarım, yoğurdun ev yoğurdu olmasına yumurtanın koy yumurtası olmasına, bir aktardan bal karışımları getirttim vs. Bu donemde psikolojimi de yansıtmamaya calıştım hep yanında oldum. Daha tedaviye başlamadık ve bizi cok zorlu bir surec bekliyor. Ailem bu olaya o kadar sıcak bakmıyor o da ayrı bir durum neyse. Bana surekli oğlumuz olursa babamın ismini koycam diyordu bende istemiyordum. Babası kotu bir insan değil ama alkolik diyebilirim. Bende bu baba ismini koyma muhabbetine aşırı gıcığım. Dun Cocuk muhabbeti acıldı, resmen eşimle doğmamış(belki hic doğmayacak cocuğa) don bictik. Ben o kadar kahrini cekcem belki bir ihtimal tup bebek olacak belki sağlığım bozulcak ama babanın ismini mi koycam yok canım dedim. İki babamızın ismini koyarız dedi. Hicbir babamızın ismi konmayacak dedim. O başladı agır konuşmaya, tasıyıci anne bulur ona dogurturum yine de koyarim dedi, bende bosanirsin benden istedigine tasittirirsin dedim, off ben kendime o kendine hakim olamadi, ben de artık cocuk istemedigimi soyledim. konu nerelere geldi, belki sacmalamışsınız diyeceksiniz, ama benim yaptığım fedakarlıkları gormeden bu konuyu bana dikte etmesi cok ağrıma gitti. Şuan kavgalıyız yuzumuze bile bakmıyoruz, gidip ne sarilmak geliyo icimden ne baska birsey, duzgun dusunemiyorum, yorumlarinizi bekliyorum..