Merhabalar aranıza yeni katıldım. Oncelikle 2 ay sonra 27 yaşına gireceğim babamı sonrasında annemi kaybettim , annemle ilgili cok ciddi bir kanser sureci gecirdik 4 yıl kadar bu surecte cok yıprandım yaşayanlar bilir icinize atıp uzulme gibi durumlari bie kenara atiyorsunuz moral motivasyon amaclı bu sureci cok iyi taşıdım hala kendime şaşırıyorum ve sonunda canım anneciğimi maalesef kaybettim 2 yıl oluyor onu kaybedeli yokluğuna asla alışamıyorum ama bir şekilde hayatima devam etmek durumundayım calıştığım universite mezunuyum , cok guzel bir işim var iyi bir maaşım var insanların beğendiği guzel , kulturlu biriyim her ne kadar bu haleti ruhiyede kendimi hic guzel bulmasamda ama gelgelelim hayatıma kimse girmiyor sosyal medya vs bunlarıda ben mantıksız ve guvensiz buluyorum bir aile kurmayı cok istiyorum fakat o kadar cok talihsizlik yaşadım ki hayatta hic bir zaman mutlu olamayacağmı duşunuyorum bir anne olmak en buyuk hayalinin ama bir aile kuramıyorum insanlara ozenir hale geldim sizce gercekten bu durum boyle mi ilerler insanın hic mi bahtı acılmaz yuzu gulmez mi.. biraz dertleşelim istedim umarım bana yol gosteren guzel insanlar vardır , sağlıklı gunler