Merhaba kadınlar kulubu uyeleri yeni arkadaşlarım yaklaşık 5 senedir bu forumu takip ediyorum ancak bugun uye olabildim ve size ilk mesajımı atıyorum ilk derdimi paylaşıyorum 21 yaşındayım bu zamana kadar tum problemlerimi kendi kendime cozmeye calıştım fakat anksiyete ve obsesyon şeklinde iki tane psikolojik hastalıkla mucadele etmeye calışıyorum.Beni dinlediğiniz icin teşekkur ederim.2 yıldır suren cok guzel bir ilişkim var sevgilimle cok zor gunler gecirdik ben bu ilişkide her zaman bir an once hayatımızı birleştirmeyi aynı eve girmeyi isteyen taraftım tabiki bunu sadece istemekle kalmadım bunun icin elimden geleni yaptım birikim yaptım calıştım sevgilimin tum yukleri problemleri benim uzerimdeydi onun kyk borcundan askerlik parasına kadar ben planlar yoluna koymaya calışırdım o rahat bir insandır boyle şeylerle pek ilgilenmez beni cok sevdiğine eminim gozumun icine bakıyor ve değer veriyor fakat karakter olarak rahat birde malesef oyun bağımlısı şuan calıştığı yerden hic memnun değil zaten kendi işinide yapmıyor kendi işinden iş bulamıyor vs vs bu şekilde o hep evliliğe şuan icin daha uzak bakan tarafta bundan 1 yıl once ailemle sorunlar yaşadım zaten surekli olarak yaşıyordum cok sınır noktasına geldim intihara kadar gitti konu oda bana evlenelim başımızın caresine baksrız ailemle konuştum sende konuş dedi sonrası ise tam bir felaket bu konuda sende suclusun derseniz ben ona yapamayacağımızı boş yere bu işe kalkışmamamız gerektiğini ustune basa basa gunlerce soyledim sonra annemlerle konuştum gelecekler dedim ciddi ciddi konu akrabalarıma gitti 2 3 gun sonra bir gun beni cağırdı ve yapamayacağını cesaret edemediğini soyledi beni resmen yarı yolda bıraktı dunya başıma yıkıldı aileme ne acıklama yapacağım ne diyeceğim onlarada rezil oldum cesaret edemedik vazgectik dedim ve o donemde sevgilim bana seni sevmiyor olabilirim dedi bu cumleyi hayatım boyunca unutmadım ama yinede bırakmadım onu tuttum ellerini sen beni seviyorsun dedim 2 3 ay sonra o kadar iyi anladıki ağladı karşımda cok pişmanım seni cok seviyormuşum iyiki beni bırakmadın diye bu olaylaro atlattık derken ben hamile kaldım 1 aylıkken oğrendim bunu ben hic bir zaman aldırmak istemedim ne olursa olsun calışıp ona bakacak manevi gucum vardı kalbimde aldırma kararı almak icin fikrimi dahi almadı oğrendikten sonra 1 hafta onunla yaşadım her gece her sabah ağladım kurtajım cok ucra bir yerde cok kotu şartlarda oldu kayıtlara gecmesin diye cok uzuldum fakat o duyguyu yaşayamadığı icin o bu konudada hep gamsız kaldı.Burdan sonra benim hatalarım ve asıl vicdan azabım başlıyor.Okulda akademisyenim olan bir adamdan ders almaya başladım adam zengin ve yaşlı bir adamdı bir sure sonra bana karşı davranışları değişti ilgisi olduğunu anladım ve sonunda bir gun itiraf etti fakat adam bana surekli para gonderdiği icin ve hediyeler aldığı icin cok sinir oldum ve adama karşı intikam almak istedim boyle demesine rağmen benim sevgilim var onu cok seviyorum ama sizden ders almaya devam etmek istiyorum dedim tabi bunların hepsinden sevgilim haberi vardı onuda biraz tatlı geldi para az buz değil ayda 5 10 bin tl paradan bahsediyoruz Boyle boyle derken bu adamın ilgisi beni icine cekmeye başladı hic yuz yuze gelmedik sadece konuşuyorduk fakat aynı şeylerden hoşlanıyorum sanat muzik muhabbetimiz beni cok mutlu ediyordu ve beni cok onemsiyordu ben bu duygularımdan sevgilime hic bahsedemedim ama vicdan azabı cektim Sonra ilerleyen zamanlarda zaten soğudum adamdan ama sevgilimle beraber dolandırmadan devam ettik toplamda 80 bin tl ye yakın para aldık.Sonra konuşup bu işin olmayacağını soyledik adama ve bitti ama bu benim duygularımdan sevgilimin hic haberi olmadı. 2 ay sonra falan bir kuaforde işe girdim orda biriyle tanıştım adam evliydi ama bana karşı ilgisi vardı normalde benim gozum sevgilimden başka kimseyi gormez biz onunla birbirimizi her gorduğumuzde sevgiden ağlayan insanlarız emin olun burda anlattıklarımla tanıyamassınız beni .. calıştığım yerde iş cıkışlarında uyuşturucu madde kullanıyorlardı bir gun benide cağırdılar denemek amaclı icmek istedim kendime engel olamadım tabi ilk kullanımın olduğu icin cok carptı ne yaptığımı bile doğru duzgun hatırlamıyorum o gece o kafayla o adamla birlikte oldum eve gittiğimde berbat haldeyim sabah kalktığımda ise hissiz hic bir şey hissetmiyorum iyi kotu hic bir şey olu gibi yuzumu yıkayıp işe gittim dunya etrafımda donuyprdu ama sanki ben yoktum hareketlerim bir robot misali kendi kendine işliyordu.Bu vicdan azabıyla yaşamayamassın dedim kendime neden hep sen iyi olmak kotu hissetmek zorundasın sende kotu olabilirsin herkes yapıyor sende yapabilirsin ve o gunden sonra tam 15 gun bu cocukla flort tarzında ilişkimiz devam etti fakat hic birlikte olmadık o gece ilk ve sondu ne olduysa o 15 gunden sonra oldu dayanamadım sevgilimi cağırdım ve herşryi itiraf ettim yanına giderken herşeyi goze almıştım kotu olmak istemiştim ama olamamıştım beni bırakması terk etmesi hic birşey bu vicdan azabı kadar acıtmayacaktı canımı.Fakat o kadar zorduki herşeyi bir anda soyleyemiyor insan o gun ikimizde cok ağladık arkamı donup giderken durdurdu beni affediyorum seni bırakamam kendimden hep korktum korktuğum başıma geldi ben seni cok seviyorum sen benim sadece sevgilim değil kızımsın dedi sarıldı bana gitmek istesemde bırakmadı beni..O gunden sonra tam 15 gun her gun yeni bir şey itiraf ettim ona bir anda soyleyemedim herşeyi tek tek yavaş yavaş anlattım her anlattığım şeyle yaraladım en son bu vicdan azabına dayanamadım benden intikam almasını istedim ilk once kabul etmedi icimin anca boyle soğuyacağını soylwdim gitti ve bir escortla beraber oldu cıktığında yanıma geldi ağlıyordu berbat haldeydi ikimizde oturduk saatlerce ağladık bu olayları atlatmamız 2 ay surdu yavaş yavaş atlattık derken anksiyetemden dolayı olduğum bir şey başladı bende bir vicdan azabı surekli gecmişimi duşunup acaba anlatmadığım bir şey kaldımı diye kendimi yedim durdum gunlerce haftalarca her gece gecmişime inip bir zama tuneli gibi herşeyi tek tek duşundum her gun sevgilimi arayıp her gun farklı şeyler anlattım o akademisyen olayı dahil herşeyi bu donemde cok hassaslaştım o parayı bir kuruma bağışlayın o paradan kurtulmak istedim vicdanım rahat etmedi fakat para sevgilime tatlı geldiği icin tabiki kabul etmedi bu olayın uzerinden 3 hafta gecti sevgilim bana anlattıkların ve anlamadıklarını dahil herşeyi affediyorum ama nolur artık sende kendini affet dişunme diye yalvarıyor fakat ben kendime engel olamıyorum herşeyi anlattım ama hala anlatmadığım şeyler illaki kalmıştır yalanlar kalmıştır diye surekli gecmişimi duşunuyorum bu batmaktan kurtulamıyorum bir insa birşeyi anlatır ve biter ama ben sanki herşeyi anlatmadığım surece eskisi gibi sevgilimin yuzune huzurla temizle bakmayacağım gibi geliyor o benim bu hayattaki tek huzurum du onun yanında bebekler gibi hissederdim ama şuan kirli hissediyorum sırf bu durumdan kurtulabilmek icin ondan ayrılmayı bile duşundum sevgilimden bahsetmek gerekirse o cok durust bir insan emin ol bu kadar şeyden sonra eğer onun bana hatası olsaydı anlatırdı ama o beni cok sevdi sadece para hırsı bu hayatta onu mahvetti şimdi bana nolur yardım edin hala gecmişi deşip soylemediğim şeyler var mı diye kafamı yormak ne kadar doğru biraz daha duşunup herşeyi en ince ayrıntısına kadar bitirene kadar ustune mi gideyim vicdanım cok huzursuz geceleri uyku haram oldu akıl verin ve nolur beni yargılamak yerine anlamayı tercih edin cok caresizim cok uzun oldu coğunuz okuyamaz ama okuyanların gozlerine sağlık cevaplarınızı bekliyorum