Eşimin akşam benimle sohbet etmemesi uzerine dayanamadım, beni beğenip beğenmediğini sordum, beğeniyorum ama surekli seninle ilğilenmemi istiyorsun, biraz dengesiz davranıyorsun, her şeyi sana sormamı sana anlatmamı istiyorsun, kontrol delisi oldun ve bir an sinirleniyorsun bir saat sonra sinirin geciyor, 2 sene sonra o konuya tekrar sinirleniyorsun dedi... ornek vermesini istedim, babamın arabası ile yaptığı kazayı ornek verdi (babamın arabasını baştan boya cizmiş ve evin kapısında bırakıp gitmişti). Uzuldum ama sinirlenmedim, boyle samimi bir konuşma uzerine bende evliliğimizin cok monoton olduğunu kendisinin sıkılıp sıkılmadığını sordum, halen kendini genc sanıyorsun, şu sohbet bile cok cocukca, evliliğin surekli eğlenmek değil, asansorde başkaları varken popomu sıkmak nedir yahu, artık yaşına gore hareket etmem gerektiği konusunda sanki karşısında bir oğrencisi varmış gibi nasihat verdi... İkimiz de kurtlarımızı doktuk, duygularımız karşılıklı olduğunu oğrendim, bekledim bu evlilikten sıkıldım, senden nefret ediyorum demesini ama demedi gene... Halen icimde vicdan hesabı yapıyorum, bir turlu boşanmak icin kendimi ikna edemiyorum.