Ne zor işmiş arkadaş bu duğun zımbırtısı, sanki dipsiz kuyu..
Geriye sayıyoruz ve bitse de kurtulsak diyoruz. İkimizde yorulduk..
Şuan sırf gidip arayıp kafasının etini yemeyim diye biraz kafamın dağılması icin yazıyorum. Hayatta hicbir şeyin fiyatını bile sormadan odeyip cıkan ben yeminle cıldırıcam. Her şey pahalı, nereye baksam her şey gozume para gibi gozukuyor.
Uzun yıllar suren arkadaşlığımızın ardından e hadi biz iyi anlaşıyoruz seviyoruz da bir birimizi yaşımızda geciyor coluk cocuk sahibi olamayız kalk evlenelim dedik evleniyoruz.
İkimizde eğlenmeyi gezmeyi seven insanız. Arkadaş cevremiz ortak. Normalde her şey gulluk gulistanlık. Ama gel gor ki bu donem stressiz gitmiyor. Oyle yada boyle sudan sebeplerden tartışma hic bitmiyor. Cunku ikimizde maddi olarak yorulduk.
Yola cok guzel başladık her şey yolunda idi ama tıkandık gibi bir şey oldu.
Cok soyut gectim sanırım,
Eylulde sevgili olmaya karar verdik Nisanda evlilik teklifi etti. tanışma şu bu derken haziranda aile arasında nişan.
Oyle abartılı şeyleri hic sevmedik ikimizde ama aileler durmuyor durulmuyor. Nişan arkasında arkadaşlarla bahcemizde toplandık corona da sebepti kucuk bir piknik parti yaptık. Sırf ailenin gonlu olsun diye eve organizator cağırdık evi suslettik (toplam 4 saat icin)
Yok ciceği yok boceği derken Nişana kadar olan surecte 17.000 TL para gitti şaka gibi.. (Tum nişan masrafları ve ev icin boya tadilat kira abonmanlıklar vs yani eşya haric)
Yuzukler pırlanta şu bu derken bu para gitti.. ayrı ayrı alınırken bişeyler para değildi bir pırlantaya hevesim vardı en pahalısı icinde oydu ama diğerleri nasıl boyle kartopu etkisi yaratıyor anlamıyorum. Hayat pahalı hemde cok..
Oturacağımız eve masraf olmasın diye yasaklar da kendimiz boyadık, temizliğini kendimiz yaptık. Ev ailelerinin evi ama kira oduyoruz (piyasaya gore uygun meblağ) Nisan ayından itibaren kiramızda başladı..
Birlikte para biriktirdik bu surecte koltuk takımlarını peşin aldık.. Annesi biraz destek cıktı beyaz eşya aldık. Annemler destek cıkacaklar yatak odasını alacağız.
Yıllardır annem sayesinde birikmiş bir ceyiz seti ile mutfak eşyaları cıktı aradan.
Evde ocak vardı davlumbaz vardı yenisini almadık
Perdeleri yaptırdık.
Duğun salonu piyasası ise ayrı bir dunya (Nişan yapmadın kına yapmıyosun ben senin muruvetini goremiycekmiyimler, yakın cevrede evlenen arkadaşların havalı tavırları falan.. ) Bizde bindik bir alamete tuttuk bir salon.. Evet neyse onuda planladık..
Şimdi kaldık el elde baş başta..
Kuafor yok
Tv miz yok
Yemek masamız yok
Halımız yok
Davetiyemiz yok
Duğune 2 aydan az zaman var


Oturup konuşuyoruz takmayalım kafamıza duğunden sonra yaparız falan.. Sonra bir şey oluyor ikimizinde canı sıkılıyor..
Oturup tavuk gibi duşunuyoruz..

Babası hayatta değil ailesi pek destekci değil.. (Tek desteklerini beyaz eşyada yaptılar)
Benim ailemde aynı durumda biz kendimiz yapıcaz diye cıktık ama bi ne yaptınız diyenimiz yok

Azcık morale motivasyona ihtiyacımız var sanırım.. Yoksa evlenmeden cokucek sinir sistemimiz