Simdi arkadaşlar iş insan ilişkilerine gelince sizin tecrubelerinize daha cok guveniyorum. Şoyle ki annem gecen bize dedi ki "benim 200 bin param var ustune kredi cekiverseniz 150 bin belki 200 bin ev alsak bu evin tapusu senin uzerine olsa fakat icinde biz otursak olur mu kızım oglum" dedi. Eşim de inşallah anne dedi. Annem başkası ile evli ve yer ev gibi kışın rutubetli sayılabilecek bir evde yaşıyor. Beni de babamsız tek başına okuttu buyuttu. Bizim de aylık gelirimiz 18bine yakın ev kredimiz seneye yazın biter alt model bi arabamız var tek hedefimiz onu yukseltmek. Ama tabiki yine de biraz tereddutteyiz ozellikle eşim. Oraya 200bin neden gomelim diyor altın bile yapsak daha kardayız diyor ama asıl itirazı şu yonde annemin bu parasının 150bini mirastan gelecek para ve 50binini kendi biriktirdi. Uvey babamın da arazisi ve muteahhide verilebilecek arsası var fakat o 2 oğlu var onları duşunup kendine ev yapmayıp ya da muteahhide vermeyip yer evde oturmayı tercih ediyor. Annemi de buna mecbur bırakıyor. Bu arada ev yasanamayacak bir ev değil fakat yer evi bilenler bilir altında yukseklik bile olmayınca ve biraz eski olunca dokuluyor denilebilir. Annem de bi apartmanda yaşamak istiyor. Ama eşime gore aslında eşinin duşunmesi gereken şeyleri kızı olarak bizim duşunmemiz doğru değilmiş aslında adam istese apartmana gecebilirmis ama oğullarını duşunuyormuş bu doğru (2si de asgari ucretli bekar annemlerle yaşamıyor ayrı) Ama ben de bahane adamdan ben anneme ev alıyorum kaldı ki tapusu bile benim olacak diyorum kaldı ki uvey babamı severim oğullarını sevmem ama yine de kendisi iyidir. Eşime gore evin bizim olmasının bi onemi yok onlara 200bin hibe edecekmisiz gibi bir hissiyat var. Bizim de cocuğumuz var diyor.
Bilemedim... siz ne duşunuyorsunuz? seneye duşunulecek bir mesele ama yine de yorumlarınızı merak ettim
ACIKLAMA SYF 13