Merhaba kk. Oncellikle anneme bunları hic yakıştıramasamda sanırım artık kabul etmek zorundayım..
Universite oğrencisiyim. Lise ve oncesi donemlerde cok sorunlu bir ergenlik gecirdim. Bir suru tartışmalar mahkemeler vs vs.
Universiteye başladım her şey o kadar guzeldi ki.. Annem artık hergun arıyor soruyor akıllı kızım guzel kızım terbiyeli kızım ben seni daha beter olursun sanmıştım ama sen cok uslandın demeye başladı.
Bir-kac ay boyle devam etti. Takii şuan ki erkek arkadaşımı oğrenene kadar. Bana sen kendi başına ne işler ceviriyorsun. Kendi kendine insanlara nasıl soz verirsin gibi şeyler soylemeye başladı. (Soz filan yok sadece ailesi ailemle tanışmak istediler)
Ve beni alelacele verdi. Inanamadım. Sen beni başıma bir iş acmadan evlen diyor surekli. Yazın evlenmemi istiyor bense nişanlılık donemini doya doya yaşamak istiyorum haklı olarak ve daha okulum var..
Afedersiniz ama zaman zaman da kotu yola duşmuşum gibi muamele yapıyor. Ağzım acık bu olanlara karşı. Bir insan evladına nasıl bunları yakıştırabilir?
Bazen oturup konuşmak istiyorum ama beni surekli tersliyor. Gururumu kıracak şeyler soyluyor. Konuşamadan kalkmak zorunda kalıyorum. Onun ve yakın akrabalarının bu davranışlardan sıkıldım. Hele ki gereksiz vizyonsuz yakın akrabalarının benim uzerimde hicbir hakkı olmamasına rağmen annem neden karısmalarina izin veriyor anlamıyorum.
Bense onu herkesten korumaya calışıyorum. Şuanda tek yaşıyor. Ona yanıma gel, bende yalnız kalmazsam evlenirim dedim. Tamamen onu duşunduğum icin soylemiştim. Hem ben o şehirde hemde annem yalnız kalmasın diye. Annem bunu tehdit olarak algıladı. Ozgurluğune cok duşkunsun yalnız olmak istesende geleceğim dedi. Yani eğer sen beni yalnız bırakmazsan yanıma gelirsen evlenirim anlamış.
Şuan yanındayım. Surekli hediyeler alıyorum iyi davranıyorum. Doğruyu anlatmaya calışıyorum. Ama algıları kapalı sanki.
Artık bu durumdan cok sıkıldım ve bu kadar erken evlenmek istemesemde beni zorla evliliğe itiyor. Benim hayatımda ki insanı tanımak icin hic vaktim olmayacak mı.. ((