merhaba,

10 aylık evliyim, ve evliliğim cok kotuye gidiyor, 3 senelik tanışmanın ardından evlendik, 3 sene boyunca biran olsun kavga etmedik birbirimizi kırmadık, eşimin bir kız kardeşi var 24 yaşında,tanıştığımız ilk gunden beri elektrik alamadık birbirimizden. kendisi cok cekingen,suskun,icine kapanık ve şımarık yetiştirilmiş birisi..ilk tanıştığımız gun, abisi sadece bir kelime laf etti diye saatlerce ağladı, kustu, makyajı aktı, goturdu abisine makyaj malzemeleri aldırdı,abisi defalarca ozur dilemesine rağmen somurttu, kısacası cocukca tavırlar sergiledi.o gun zaten kişiliğinin oturmadığını ve eşimin, anne ve babasının onu şımarık yetiştirdiğine karar verdim. sonrasında erkek arkadaşı oldu ve gozu kor bi şekilde bağlandı, henuz universite 2. sınıftayken..sonrasında biz evlendik (maddi acıdan cokta kolay olmadı,eşimin babası ev kredisi cekti bir cok borcla evlendik) biz balayından donduğumuz ilk gun eşim beni aradı ve kardeşinin erkek arkadaşının onlara tanışmaya geleceğini soyledi. o an başımdan kaynar sular dokuldu..nasıl olacaktı 2 duğun arka arkaya, ustelik daha umiversite oğrencisiydi. 4 senelik okulunun 5. yılındaydı. uzamışı okulu.. eşiin ailesini duşundum massi acıdan ve biranda kardeşine nefret beslemeye başladım. nasıl bu kadar duşuncesiz olunabilirdi, acelesi ne iidi.babasının borcları aiilesinin bir duğunden yeni cıkmış olması, maneviyat., cok ısrar etti ağladı kustu, apar topar nişan yapıldı..(eşim ve ailesi bu gune kadar hic bir konuda hayır dememişler ne dediyse yapmışlarev işi yemek vs asla oğenmemiş. yeri gelir suyunu babası bardakla ayağına getirir. bir kız olarak asla duzen nedir bilmez yatağından kalkar hazırlanır cıkar, calışmıyor para geliri yok ama aylık sa boyası gozunun lensi kaliteli kıyafet istekleri makyajı susu asla geri kalmaz, babasından muhakkak rahatca ister). nihayetinde nişan yapıldı. ancak biz eşimle hep bu konuda kavga ettik, ben hep kardeşinin eksiklerini yaptıklarını hatalarını, eşime yansıttım. yapmamalı etmemeli şeklinde.. o da hep sustu evet bende farkındayım demedi..evlilik aşamamda kardeşi bir kez bile yanımda olmadı.şuan onun duğun hazırlığındayız. ben gelinlik secmesine yardımcı oldum, ceyiz almasına yardımcı oldum, kendime kıyafet aldım ona da muhakkak aldım vs vs. ancak bu arada eşimle kavgalarımız hep devam etti. en son patlamamız; eminonune ceyiz alışverişine gidecektik kayınvalidem ben ve gorumcem..o sabah kayınvalidem aradı ikimiz gidelim dedi. gorumcem gelmedi nişanlısı denizci olduğu icin haftasonları sadece goruşebiliyorlar diye nişanlısı gelmiş onla olucakmış. biz gittik tum mutfak eşyalarını aldık taşıdık onca poşeti. gıkım cıkmadı olay anında. ama hep eşime yansıttım yaptığı iş mi bu ne kadar bencillik o da gelmeli cok ayıp diye..eşimin cevabı ise istemiyorsan gitme bişeyine oldu hep..sonra saatlerce kusuşler kavgalar..bu konuda tek hatam rahatsızlıklarımı hep eşime soylemek oldu, neden bole yapıyor neden boyle davranıyor cocukluk yapıyor şımarıklık yapıyor şeklinde..ama eşim bir kez olsun demediki sen de haklısın boyle yetişti boşver gorme ben sana da hak veriyorum demedi..kardeşinin lafı gecti,bana surat astı, gzili gizli mesajlaştı mesajları sildi ben gormeyeyim diye, aramaları sildi.. sorduğumda, sen bu hale getirdin dedi..evlendiğim ilk gunden beri ızdırabım oldu eşimle aram acıldı ben nasıl davranmalıyım ne olur yardım edin, eşimle haftanın en az 3 -4 gunu kavgalı ve konuşmuyoruz. oysaki cok severek evlenmiştik biz..