Merhaba herkese,
Bayağı bir zamandır foruma giremedim. Neler olduğunu anlatmaya geldim. Bu surede işten cıkmam gerekti şu an işsizim anlayacağınız. Hele bu durumda işsiz kalmak o kadar zor oldu ki. Bilen biliyor anneme yardım ediyordum faturalar konusunda. Malesef ki anneme de bu sene işkurdan herhangi bir iş cıkmadı o benden de beter durumda. Abim icin varını yoğunu verdi ve beş kuruş parası yok. Eşimle ben şu an bir şekilde gecinebiliyoruz ama adama da diyemem annemin de faturalarını sen ode diye. Bu sabah ablamla mesajlaştık anneme iş cıkmadığını soyledim ne yapacağız diye konuştum o da bana ''madem cok duşunuyordun işten cıkmasaydın'' dedi. Yıkıldım resmen. Zaten uzuluyorum annem ve kız kardeşim icin inanın sorumlulukları o kadar uzerime binmişti ki işten cıkıp evde rahat bir nefes alırım dedim daha beter oldu herşey. Ben işten cıktığımda kimse destek olmadı sadece eşim evde oturup kpss calışmamı ve onun kurduğu ufak bir iş var onunla ilgilenmemi istedi. Ama benim ailem hep surat yaptı. İşimin ne kadar zor olduğunu bildikleri halde hic kızımız da en azından biraz dinlenir nefes alır demediler.
Abime gelecek olursak bundan iki hafta once yengem yazdı bana abin sinir krizi gecirdi ben baş edemiyorum biriniz yanına gelsin diye. Artık onun icin birşey yapmak gelmiyor icimden o gunden sonra da hic haber yok kendilerinden. En son annem kalan 10 binini de ona yollamıştı zaten. Şu an annemde ona verecek bir lira bile yok.
Eşim de ailesinin gazına gelip ev kredisine girmeyi duşunuyor ki hic musait değil durumumuz onu da yaparsak kıt kanaat gecinmek zorunda kalıcaz. Yeni bir işe girmemi de istemiyor kendi actığı kucuk bir işi var onu idare etmemi soyluyor o da pek birşey kazandırmıyor ayda 1-1 bucuk anca.
Şimdi hanımlar ben ne yapmalıyım sizce hemen yeni bir işe girmeli miyim eşime kabul ettirirsem eğer. Kendime yediremiyorum bunu ama sanırım artık kopek gibi calışıp başkalarına vermek zoruma gitmeye başladı. Kendime bile itiraf edemiyorum bunu. Ailem konusunda boyle duşunduğum icin kendimi sucluyorum