Merhaba hanımlar,

Belki klasik bir konu ama ben artık bıktım. Eşim inanılmaz savruk, dağınık ve vurdumduymaz 9 yıldır evliyiz, calışmıyorum kucuk cocuk var. Ama eşim ondan daha kucuk bence... Tum kıyafetleri, temizi kirlisi her şeyi evin orasında burasında. Artık yıldım. Konuşmak, azarlamak, bağırmak, tatlı dil, yorulduğunu gozune sokmak hicbiri kar etmedi.

İşle ilgili evrakları desek ayrı bir dert. Bir de evde bir şey bozulacak diye odum kopuyor. Cunku aylarca suruyor ustayı araması. Mevzu para değil kesinlikle. Mevzu ya aramayı unutur ya usta o an musait olmaz yarın ararım der o yarın bir turlu gelmez. Ben arayayım desem ustlenmek istemiyorum cunku her şeyi ustume almak hem bedenen hem ruhen yoruyor.

9 yıldır bir cop atmayı oğrenemedi. Copu boşverelim ya bir insan her Allah'ın sabahı bir şeyini unutup geri doner mi? Her sabah işe cıkıyor, ya telefonu ya cuzdanı unutmuş ta nerden donuyor. He tabi anahtarını da almadığı icin ben kalkıp acıyorum kapıyı. Bu arada 1.5 yıldır apartmanın kapısının anahtarını yaptıracak kendine (değişmişti) ben dışardaysam kac saat bekler dışarda

Kıyafet konusunda 3 hafta once artık bana geldiler her kirlisini y.odasının bir koşesine yığıyorum 3 haftadır. Gormedi bile. Bugun camaşır yıkadığımı gordu dayanamadım artık var mı kirlin dedim yoooo dedi hepsi kirli sepetinde dedi. İyi dedim. Camaşır yıkandı orda duruyor yığıntı. Farketmemiş bile... Bu zamana kadar kıyafetsiz de kaldığı oldu yani ben yıkamadım anlasın diye, gidip mağazadan aldı giydi. Hic umrunda değil. Daha cok şey var da buraya sığmaz sanırım.

Napıcam?