Merhaba kızceler, daha once burayı takip etsem de yeni uye oldum ve ic dokup bu konular hakkında fikir almak istedim. Uzun olacak ama ozet gecmeye calışacağım.

27 yaşında olacağım ay sonu. Bugune kadar sağlıklı (uzun ve mutlu) bir ilişki yaşamadım diyebilirim. Yanlış tercihler yaptım ve belki mutlu bir birliktelik yaşayabileceğim karakterdeki kişilere karşı da hic bir hissim olmadığı icin devam edemedim.

Şu an 2 aydır tanıdığım 1 aydır da sevgilim olan birisi var hayatımda. Ortak arkadaşlarımızın olduğu, yaşadığımız yerin kucuk olması sebebiyle ailesini, işini gucunu, karakterini, arkadaş cevresini yakından gozlemleyebildiğim biri. Ve derler ya efendi erkek yerine pic tercih edilir diye, bu kişi orada gecen “efendi” erkek kategorisinde tanıdığım kadarıyla.

Evliliği isteyen, bunun icin evini de almış olan biri (bi yuva kurma hazırlığında demek istiyorum). Hemen hemen her konuyla ilgili gelecek planına beni dahil eder, kitapları cok sevdiğim icin bi odayı sana kitap odası yaparız der, gitmek istediğim yerlerden bahsederim her sene birine gider gezer goruruz der. Boyle şeyleri uzattıkca tadının kactığını duşunuyorum seneye bu zamanlarda her şeyi bitirmiş olalım der. Gecen gun nişan toreninin buyuk olmasına gerek olmadığını, nikah şahitlerini falan konuştuk mesela.

Yani duşunuyorum 30 yaşında ortak cevremizin de olduğu ufak bir ilcede yaşadığımız adam kalkıp bunlar ile ilgili boş hayaller kurdurmuyordur bana değil mi? Ya liseli hayalleriyse bunlar? Aklıma o kadar yer ediyor ki onunla evlenecek olma fikri ve 2 ayda bu fikre kapılmış olmak o kadar ergence geliyor ki aynı zamanda.. ve imkansız geliyor..

2 ay cok cok kısa bir sure ama haftada 2-3 defa goruştuk bu surecte. Arkadaşlarıyla da tanıştım yani sanırım fazlaca benimsedik birbirimizi.

Diyeceksiniz ki ee sorun ne? Sorun biz cinsellik de yaşadık. Nasıl doğru ifade ederim bilmiyorum, ama bunu yaşamak karşı tarafta olumsuz bir izlenime ya da rahatlığa sebep olur mu acaba diye duşunmeden edemiyorum. Bana karşı davranışından, bakışından, beni duşunmesinden cinsellik icin blof evlilik hayali ya da sahte gelecek planları yapacak bir adam olmadığı sonucuna varmak istiyorum. Ama gecmiş tecrubelerimden de kaynaklı “acaba?” Oluyor icimde. Bundan ona da ufak ufak bahsettiğimde daha beni tanımıyorsun normal, bi kac ay sona anlayacaksın diyor orneğin.

Cinsellik icin cok az bir tanışma suresi olduğunu biliyorum ama buna bir zaman bicmek de ne kadar doğru emin değilim. Sık sık goruşup farklı ortamlarda da tanıma fırsatın olan biriyle arada cekim de varsa bu yaşanıyor işte.

Siz ne duşunuyorsunuz bu konuda kızlar? Bu kadar erken cinsellik yaşanması o ilişkinin ciddiyetini zedeler mi? Evlilik ile ilgili hayal kurarken bile yaşanması imkansız bir şeymiş gibi geliyor nedense. Mutlu ve her şeyin yolunda gittiği birlikteliğe bile neden inanıp mutlu olmayı secemiyorum da sorguluyorum her şeyi..