Cok uzun zamandır işsizim. Y.lisans ve yabancı dilim de var ama iş yok. Yani en vasıfsız iş dahi yok. 30lu yaşlardayım, ailemle yaşıyorum. Daha oncesinde calışıp kendi ayakları ustunde duran biriydim ancak ozel sektor benim yaş grubumu tercih etmiyor galiba. Artık iş goruşmelerine gitmekten, başvurmaktan, elenmekten yoruldum.

Daha once burada da yazmıştım; bir estetik kliniği yonetici asistanı pozisyonu icin goruşmeye cağırdı, bir şehirden başka şehire gittim. 5 dk suren goruşme sonucu bana cv topladığını şu an acık pozisyon olmadığını soylediler. Moralim bozuldu, tekrar aradılar ama acmadım.

Yine burada torpil olacağını bildiğini bir yere gider miydiniz, demiştim, gittim. Kendi bunyelerinde calışan elemanı aldılar. Sozleşmenin yenilenmesi icin formalite icabı alıma cıkıyorlar ya, oyle bir ilandı. Resmen figuran gibiydik. Birisi konuşulan dili bile anlamadı ama adamı mulakata cağırdılar, sınavın ortasında cıkardılar.

Artık yoruldum gercekten, mutsuzluğum 5 m oteden belli. Kendime bakmak bile istemiyorum. Kaşlarımı, bıyıklarımı almak gibi. İş goruşmesinden iş goruşmesine susleniyorum.

Not: Vasıfsız işlere başvur diyenler olacaktır ama ulkemizde şoyle bir durum var. 30lu yaşlarda birini alıp asgari ucret vermektense lise mezunu ya da yeni mezun biri tercih ediliyor. Alınan kişilere bakıyorum hep bu şekilde.
Nasıl gecindiğimi soranlar olacaktır. İcerik uretiyorum bir siteye, cok şukur şu an aileme muhtac değilim ama bu ne bir hayat kurmaya ne de gelecek planı yapmaya yarar. Uzun oldu cozumu yok biliyorum, sadece icimi dokmek istedim. Kpssden de bizim bolumden pek alım yok, matematiğim cok iyi değil, deneyeceğim ama duz memurluk icin yuksek puan alabileceğimi duşunmuyorum.