Eşimle surekli tartışıyoruz anlaşamıyoruz en son calışma isteğime karşı cıkınca kavga ettik o olay uzerine kalktı babamı aradı telefonda bağırarak bakın haberiniz olsun rozi orada asla calışmayacak, izin vermiyorum dedi. Annem babam telaş yaptı birden eşim ofkeli arayınca bir şey olmuş sanmışlar akşam akşam insanları rahatsız etti. Babam yine onunla guzel sakin konuşuyor, benimki hala istemiyorum izin vermiyorum ben nikahımı ortaya koydum yemin ettim diye bağırıyor. Allahım goren de pavyonda calışıcam zanneder. Ozel hastaneye başvuru yapmak istedim. Neymiş ozelde calışmamı istemiyormuş sadece kamu olabilirmiş. Ben ona danışmadan iş yapıyormuşum, neden once babama soylemişim de ona soylememişim… buda yalan once ona soylemiştim sonra bir gun babamla telde konuşurken bir şey hakkında bilgi aldım sadece belgelerle ilgili soru sordum hepsi bu. Eşim bunu sorun etti niye ona sormamışım da babama sormuşum, babamla ikimiz zaten kararlaştırmışız… bende en son dayanamadım onun annesinin yaptıklarını saydım kim kime karışıyor diye patladım. Eşim de dondu bana annem senin iyiliğin icin karışıyor dedi. Bende o zaman babam da bizim iyiliğimiz icin karışıyor dedim. Eşimin annesi bana neler neler dedi ben bugune kadar ağzımı acıpta kotu bir soz etmedim… ama o benim babamla catır catır konuşuyor ne dese cevap ne dese bi tersleme… o kadar zoruma gitti ki babamın hic bi sucu yok hala onu sucluyor. Annem de en sonunda dayanamadı, nikahın duşerse gider tekrar kıyarsın bu ne sacmalık biz cocuğumuzu boşamı okuttuk ne demek calışmasına izin vermemek diye eşime cıkıştı. Babam da bu işler ortak noktada buluşarak olur boyle izin vermiyorum diye kestirip atamazsın rozininde kendine gore duşunceleri istekleri var biz kızımızın her zaman arkasındayız calışmak isterse calışır dedi. Eşim sinir kupune donmuş bir şekilde izin vermiyorum ben kimim burda diye bağırmaya devam etti. Sonrasında ben patladım artık ağzıma geleni saydım. Bu konu uzadı da uzadı kaynanamlara kadar gitti...

Velhasıl durum bundan ibaret hanımlar… eşim dediğim dedik, cok mudahaleci ve benim duşuncelerimi geri plana atıp kendi isteklerini daha onemli goren biri. Ha bide kavga ettikten sonra hicbir şey olmamış gibi birden yumuşayan gelip bana sarılan, sevdiğini soyleyen, ozur dileyen de bir insan. Fakat benim artık takatim kalmadı, yıprandığımı hissediyorum. Tam yeter artık bu evlilik boyle gitmez gerekirse boşanacağım duşuncesini kafama yerleştiriyorum, gucumu toparlıyorum ki adam birden tam tersi oluyor kuzu gibi oluyor yelkenlerimi suya indiriyor. Bu kacıncı artık sayısını bilmiyorum. İyice aptala dondum inanın konular boyle kapanıp gidiyor ama sonra yine her şey aynı… bazen tartışacak gucu bile bulamıyorum artık sanırım tukendim. Ne yapmalıyım siz soyleyin lutfen