herkese hayırlı gunler diliyorum. yıllardır takip ediyorum burayı ama uye değildim. şimdi ise icimi kasıp kavuran kendimle yuzleşemediğim kimseye anlatamadığım bir sıkıntım icin uye oldum. belki yazmak iyi gelecek belkide fikirleriniz bilemiyorum. yaşım 36 altı yıldır goruştuğum ama birturlu evlilik yoluna giremediğimiz bir erkek arkadaşım var. ikimizde birbirimizi en zor zamanlarımızda bulduk. cok şey paylaştık oda 38 yaşında . duzenli işi olmadığı icin parasızlıktan evlenemedik benim imkanlarım vardı ama o bunu kabul etmedi herşeyı kendisinin yapmak istediğini soyledi. bundan bir yıl once sana birşey itiraf etmem gerek dedi benimle bir yola cıkacaksan bunu bilmelisin dedi. 16 sene once biriyle tanışmış buyuk bir aşk yaşamışlar 3 yıldan sonra kopmuşlar kadın bir başkası ile evlenmiş. birde cocuğu olmuş. ama bunlar goruşmeye devam etmişler hic bırakmamışlar. ve kadın bundan hamile kalmış şuan 9 yaşında erkek arkadaşımdan bir oğlu varmış. sevgilimin bana dediği şu ben onunla goruşmeyi kesemem arada cocuk var. kadın evli ama erkek arkadaşım 2-3 ayda bir gidiyor cocukla vakit geciriyormuş tabi kadında yanlarında oluyor. o kadınla arasında hicbirşeyin olmadığını soyluyor ama bilmiyorum. cocukta buna abi diyormuş annesi artık ne olarak tanıttıysa bunu cocuğa. cocuğun resmini gosterdi biraz benziyorlar birbirlerine. test yaptırıcam diyor eminim ama yine yaptırıcam diyor. testte senden cıkarsa ne olacak dedim bişey olmayacak sadece ben emin olmak istiyorum diyor. evlensekte ben goruşmeye devam edicem buna engel olamazsın diyor. okadar cok emek verdimki bu ilişkiye cok ta seviyorum bircok duyguyu ilk onda tattım. ne vazgecebiliyorum nede bu durumu icimde sindirebiliyorum. ne yapacağımı şaşırdım. atsam kendimi bi ucurumdan sanki hep duşecekmişim gibi hic yere carpıp bu acı son bulmayacak gibi.