Merhaba guzel hanımlar. İcimi sizlere dokmeye geldim.

Calıştığım yerde birine aşık oldum. Boşanmak uzere olan ama henuz boşanmamış birine. İlk başlarda dostca bir samimiyetimiz vardı. O hep dertlerini bize anlatırdı biz de gecer, her evlilikte olur derdik ama anlattıkca bir sure sonra herkes boşan artık kurtul demeye başladı. Ben yine de boyle demedim hic cunku bekara yorum yapmak kolay dedim. Ama hep dinledim, anladım, o da beni dinlerdi. Sonra cok şiddetli kavga ettikleri bir gun gidip boşanma dilekcelerini verdiler ve surec başladı. Ne olduysa bundan sonraki surecte oldu. Daha da cok birlikte vakit gecirmeye başladık (başbaşa değil arkadaşlarla topluca). Zamanla birbirimize daha cok yakınlaştık o kadar iyi anlaşıyorduk ki ve beklendiği gibi aşık olduk. Yine de henuz boşanmamış olduğu icin boyle olmayacağını konuştuk, dakikalarca ağladık. Sonra dayanamadık. Nasıl bu kadar aşık olduk bilmiyorum.

Bir gun oğrendik ki karısı dilekceyi geri cekmiş. Daha doğrusu işleme koydurmamış sanırım (avukatları tanıdıkmış) sonradan oğrendi bu adamda, ayrı yaşıyorlardı. Daha sonra yeniden dilekce yazıyorlardı ki kadın beni oğrenmiş ve tehditler savurmaya başlamış. Kendisini bi iki konuda daha tehdit ediyordu zaten cok detaya girmiyorum, benimle ilgili de tehdit etmiş. Aynı şekilde bana da ulaştı ve hem arayarak hem mesajla iş yerime ve aileme soylemekle tehdit etti. Eğer kocası ondan boşanırsa rezil edermiş ikimizi de bu sebeple zorla ve tehditle yanında tutuyor adamı. Bir dr ustune benim goreceğim şekilde her yerden mutlu aşk pozları atıp duruyor. Adam aşırı mutsuz ama bunları engellemek icin boşanamıyor. Ben ise hem kızgın, hem kırgın, hem de cok pişmanım. Nasıl bu kadar aşık oldum birden bire anlayamıyorum. Başlarda hicbir şey yoktu. Sevdiğim bir insandı sadece. Ama ben omrumde kimseyle bu kadar guzel anlaşmamıştım. Bu kadar ortak yonumun olduğu kimseyi tanımadım. Bunlar yine de doğru değil bu şartlar altında biliyorum. Bekleyebilirdik bekleyemedik, dayanamadık ve ağzımızın payını aldık.

Şu an o kadar uzgun ve pişmanım ki. Keşke sabretseydik, olması gerekiyorsa olurdu. Bir yandan da hayallerim yıkıldı, bir daha onları yaşayamayacak olmak, boyle yarım kalmak icimi acıtıyor. Surekli gozlerim doluyor. Ben bu kadar duygusal bir insan da değildim, bu kadar kısa surede bu kadar bağlanamazdım ama şimdi kendimi tanıyamıyorum. Kimseye de anlatamıyorum. Buraya icim dokmek istedim. Bu olanları asla savunmuyorum, sadece uzgun olduğumu anlatmak istiyorum.