Merhaba,

Son zamanlarda artan umutsuzluğumdan bahsetmek istiyorum. Gercekten artık sıkıldım ya, hayatım hep boyle mi devam edecek acaba diye duşunup duruyorum.

Yaşım 26 ama herkes evlendi ben de yuva kurmak istedim ama resmen karşıma kimse cıkmıyor. Zaten zaman gectikce herkes evleniyor yani erkekler genelde evli. Cok secici biri değilim yani beğensem ve hayat hakkındaki duşuncelerimiz ortaksa cok kusur aramam.

Ama yok yani, cevremde de yok biri de onermiyor ya da birileri beni tanıştırmıyor.

Zaman da hızla geciyor sonsuza kadar ailemle yaşayacakmışım gibi hissediyorum bir yandan da guzelliğim gidiyor yani eskisi gibi alımlı değilim. Hele de daha sonraları kimse beğenmez diye korkuyorum.


Size duşuncelerimi net olarak soyledim. Evde oturup bunları duşunmuyorum mesleğim var onun dışında zamanımı boş gecirmemeye calışıyorum. Ama bu duşunceler surekli beni rahatsız ediyor. Bazen o kadar karamsarlaşıyorum ki hayatı bir anda anlamsız buluyorum falan…

Siz bu konularda ne duşunuyorsunuz bilmiyorum merak ediyorum