Selam kızlar,

İlk defa yazıyorum buraya ve hayatımla ilgili yorumlarınızı bekliyorum.

3 hafta sonra evleniyorum, duğunum var ama her gun pişmanlık duyuyorum, cok mutsuz olacağımı duşunuyorum, şimdiden boşanma planları yapıyorum.

Yaklaşık 11 aydır birlikteyiz. Bu ilişki başlamadan 2 ay once başka birisinden ayrılmıştım, daha doğrusu terkedildim. 2 aylık bir ilişkiydi ama benim icin ilk defa aşktı. İnanılmaz tutkulu bir beraberliğimiz vardı hatta tatile bile gittik. Doğru duzgun bir acıklama yapamasa da, yuz yuze goruşmedi zaten, ayrılma sebebi ozetle;

-İlk başta mezhep farkı, ailesinin karşı cıkması
-Benden kucuk olması(Ben 28, o 25 ’di)
-Onun henuz evlilik duşunmemesi
-Maddi sıkıntılar, babasının borclarını oduyor olması.

Cok zordu, cok zor oldu benim icin 1 hafta ağladım, zamanla duzeldim ama unutmadım, hala unutmadım. Ama kesinlikle hic aramadım. Sonra şu anki nişanlımla başladık. Yıllar oncesinden tanıyorduk birbirimizi, aynı işyerinde calışmıştık, o zaman da ikimiz de hoşlanıyoduk birbirimizden ama aramızda bir şey olmamıştı. Ailelerimiz aynı bolgeden, o da eğitimli, calışıyor yani karşıdan bakıldığında uygun bir eş adayı olarak gorursunuz. Biz kısa surede birkac ayda evlilik planlarına başladık. Aşk yoktu hicbir zaman, biliyordum, seviyor muyum bilmiyorum, eski sevgilimi hep ozledim. Bu kadar cabuk karar vermenin en buyuk etkisi “evlenmek” istemekti. Romantik değildi, cok ilgili alakalı değildi ama baktığım zaman ayrılmak icin de bir neden yoktu.

Sonra biraz da benim zorlamamla romantik, surpriz evlilik teklifi ve yuzuk geldi. İsteme, soz, nişan hazırlıkları başladı. Ve ben onun, aynı zamanda kendi ailemin yaşadığı yerde otumayı kabul ettim. Zaten o yaşadığı yerden ayrılmak istemiyordu. Gorunuşte o istedi diye orada oturucam gibi gozukuyordu ama ben hem aileme yakın olmak hem de cocuk olduğunda rahat etmek istedim. Ve pat diye ailesi bize ev aldı. Bana hic sormadan, gostermeden. Bişey demedim kotu niyetli değillerdi cunku.

Nişan hazırlıklarıyla bizim hat safhada kavgalarımız başladı. Sonunda bir yerde patladı, ailemde oğrendi. Olmıycaksa başında olmasın dediler. Ben kendimce bitirdim, ailemde biliyor, o sadece bikac gun msj attı, ne kapıma geldi ne yalvardı. En sonunda mecburen goruştuk. Biz nişan telaşından kavga etmiştik ama sorunun gercek nedenleri farklıydı benim icin. Bana bir kere bile seni seviyorum dememişti, haftalardır opmuyordu, benimle yakınlaşmak icin hicbi talebi yoktu. Ki ben ailemden ayrı yaşayan birisiyken, sadece sevgiliyken birkac kez beraber kalıp yakınlaştık, iş resmiyete binince her şey bitti. Onun gerekceleri o seni seviyorum diyemezmiş, okuzmuş, oyle bir adammış işte, ben onu sinir ediyomuşum o yuzden opmuyormuş. Ben zaten kendimi cok iyi anlatabilen biri olmadığımdan hicbi yere varamadık. En son bitirmek icin goruştuk, hatta soz bohcasını getirmişti. Ama bitirmek istemiyordu, aslında sorunumuz yok bizim diyordu. Ne olduysa kıyamadım, geri dondum. Bilmiyorum, neden yaptım. Cok sorunlu bir ilişki olduğu ortadaydı, ama yıllardır olmayan ilişkilerden yorulmuştum, evlenmek istiyordum, başka kimi bulacaktım.

Nişanlandık. Oturacağım yer şu an calıştığım yere uzak olduğundan o tarafta iş bakmaya başladım. Şansıma da oldu. Zaten uzun suredir orda calıştığım icin ayrılmak istiyordum. İşten ayrılmak icin once nikah yaptık. Ailemin yanına dondum, yeni işe başladım 2 ay once.

Ve 3 hafta sonra duğunum var. Şoyle soyliyim nişan hazırlıkları burnumdan geldi, ev hazırlıkları burnumdan geldi, her şey de hevesim kursağımda kaldı. Alışverişlerde ortak zevkle bir şey almadık. En sonunda herke kendi alacağını kendi alsın dedim, yoksa olmıycak. Oldu ama olmak icin oldu. Hep kavga ettik, hala da ediyoruz. Dun akşam da ettik.

Bizim kendi sorunlarımız bir yana karşıdan uyumlu gorunen aileler aslında hic de değiller. Onlar boyle her şeyi olsun diye yapıyorlar, kaynanam kendi evi gibi davranıyor hala. Nişanlım biraz mudahale etmese parasını vereceği her şeyi kendisi alacak. O da kızıyor ailesine ama yine bana karşı soz soyletmiyor. Bi de paranın kaynağı onlar. Hicbir zaman da ay canım kızım yapmadı kaynanam. Eskiden kayınvalidesiyle anlaşamayanlara kızan ben hic sevmiyorum kaynanamı. Bakın kaynanam diyorum.

Şunu da soyliyim hala merak ediyorum gercekten beni seviyor mu diye, neden benimle evleniyor diye. Sadece bir kere ictenlikle sarhoşken soyledi sevdiğini. Acaba Gay mi diye cok duşundum. Belki de durumunu ortbas etmek icin benle evleniyor. Evi oldu, ailesinden ayrılıyor. Yoksa bir adam evleneceği kadından neden bu kadar uzak dursun. Hala cevabını bilmediğim en buyuk sorum bu. İlk gecemizi merakla bekliyorum.

Kafamdaki butun bu duşuncelerle evlendiğime her gun kırk kere pişman oluyorum, nasıl olacak diye merak ediyorum, en fazla 1 sene dener boşanırım diyorum. Şu an evlilikle ilgili tek heyecanım ceyizin eve yerleştirilmesi, o evde değil, sadece kendi aldığım eşyalarda merakım var.

Beni sabırla okuyan herkese teşekkurler, yorumlarınızı bekliyorum.