Selam arkadaşlar..ben daha oncede konu acmiştim..şimdi bu gun eşimle konuştuk, tartıştık biraz ..probleerimizden konu acıldı ve bana isemiyosan niye yanimdasin o zaman diye sordu.bende cocuklar kucuk diye cevap verdim.. o zaman bırakıp gtmeyi duşunuyosan soyle ev almiyim .o kadar borc altina girmiyim.cocuklar kucukken gitki bilmesinler seni dedi.. cok uzuldum burda .annemler gelene kadar vaktin var dedi.(boşanm karari icin yani ya evet ya hayir)bu arada annesi ve babasi koydeler.
E cocuklari gostermiycekmisin dedim hayir dedi goruntulu gosteririm belki dedi...
Ama cok uzgunum cocuklarimdan ayrilacağim icin eşimi hic sevemedim.yatağa gonul rizamla hic girmedim.hep tartişmalarimizda dayak atmasida bu yuzden oluyodu.. yalandan da olsa gulmeye calişiyodum o işten gelince ve yahut evde ama beceremiyodum..hep suratim asık cunki.. biliyorum hataliyim bende sevemedim onu ama iş işten gecti ... geriye nasil iş bulup kendi ayaklarim ustunde dura bilirim onu araştiriyorum... ben vatandaşliğada baş vurdum.acaba fabrikalarda tekstil yerlrnde işe alırlarmı beni? ☹