Yaşadığım bir problemi sizinle paylaşarak fikrinizi almak istiyorum. Ben parayı seven, olmazsa olmaz diyen bir insan değilim ama son zamanlarda kendimle celiştiğimi duşunmeye başladım.
Babam az cok kazanan ama bu parayı el iyisi olmak adına bizden başkalarına yediren bir insan oldu hep. Mesela bizim ihtiyacımız olduğu halde kuzenime burs verirdi. Ama biz devlet bursu ile okumaya calışırdık hep. Okumakla kalmaz, ustune her şeyimizi de oyle almaya calıştırdık. Devletin verdiği bura neye yeter derseniz, mesela lisede 3 ayda bir yatan 150 lira burs aldıysam bunun 60 ını babamın zorla yolladığı uzaktaki bir Okulun servis parası icin harcardım. Oyle derdi cunku. Bursundan ver derdi. Kalanı ile de kıyafet falan Almaya calışırdım. Kardeşlerim de oyle. Cunku babam almazdı. Senede iki kere bir iki şey alır, ama her ay dolap doşemiş gibi konuşurdu.

Yıllar boyle gecti. Hep korktuk babam elimizdeki beş kuruşu da alacak diye. Cunku alırdı. Mesela hevesle aylarca artıra artıra 50 lira biriktirsem onu bulursa ya da duyarsa Siz paradan anlamazsınız, bende dursun diye o parayı alır ve bir daha da vermezdi. Bir kere hatırlıyorum. Cok beğendiğim bir kazağı, Benim olan ama babamın el koyduğu para ile almak istedim. Babama soyledim. Bir saat yalvardım ve dedi ki ben o parayı sizin icin harcadım. O kadar ağladım ki. Daha kucuğum bide. Anneannem dedelerim babaannem harclık verse ve duyarsa o paraya hemen el koyardı. Bide hep derdi ki ben size bakıyorum, bu paraları vermek zorundasınız.

Calışma hayatına başladım. Hala salak yerine koyup sen paradan anlamazsın her ay maaşını ver bana bende kalsın demeye başlayınca ben iyice delirdim ve babamla kavga ettim. Ama cok buyuk bir kavga oldu. Bir daha para diyemedi bana. Kardeşlerime dedi ama onlarda aynı şeyi yaptı. Bıktık cunku.

Şimdi esas meseleye geleyim. Yaşadıklarımı bi ben bi ailem bilir. Anneme ve kardeşlerime her ihtiyac duyduklarında para veririm ve asla acımam o paraya. Hatta annem lazım demeden veririm. Hep bir şeyler de alırım. Eşimin ailesi de cok iyidir onlara da ara ara veririz mesela. Sınırı aşmadıkları surece. Hediyeler alırız. Arkadaşlarıma da hediye alırım. Bir şey laızmsa az miktardaysa alırım . Ardını aramam Ama bazen birileri benden ya da eşimden borc isterse uyuyamıyorum. O para sanki geri donmeyecekmiş gibi geliyor. Gecen bir arkadaş 10000 borc istedi. 3 gunde odeyecegım dedi. Ben o uc gun boyunca cok zor saatler gecirdim. Parayı odedi arkadaş ama yaşadığım sıkıntı yanıma kar kaldı. Herkes babam gibi yapacakmış gibi geliyor. Mesela biri bana avm ye gidince 200 liralık bir şeyi al gel dese ben o kişi parayı bana verene kadar rahat edemem. Cok korkuyorum birileri borc isteyecek diye. Bazen uyuyamıyorum.
Cimri miyim sizce ben? Yoksa babamla yaşadığım şeylerle mı alakalı? Nasıl kurtulacağım bu korkudan