Herkese merhaba. 5 gundur yasamak ve olmek arasında gidip geldiğim, yola nasıl devam etmem gerektiği konusunda kafa karışıklığımla karşınıza geldim.

Hikayeme başlamadan once lutfen kurtaj karşıtları, ya da biz hamile kalmak icin ne cileler cekiyoruz diyenler okumasın , herkesin imtihani cok farklı ve oyle bir noktadayım ki surekli kendimi sucluyorum ve birinden gelebilecek suclayıcı bir yorum hayatımı sonlandırmam icin aradığım yanıt olarak kapabilecek psikolojideyim,

25 yaşındayım, kariyer adına iyi bir mevkide tek basına ayakları uzerinde durabilen biriyim. 3 aylık bir iliskinin icindeyim

Bu iliskimde cok inişler cıkışlar oldu . Cok kavgalar oldu. Birlikte cok gulduk, cok gezdik , cok eğlendik.

Hikaye şurada başlıyor . bu 3 aylık sevgilimle iliskinin daha cok basında olduğumuz icin, yaşadığımız ilk yuzeysel iliskide hamile kalmışım . Bende polikistik over var ve doktorum zor hamile kalacağımı belirtse de ileri yonlu bir iliskide tabii ki korunmayı tercih edecek bilincteyim , fakat bu inanın cok yuzeyseldi.

Reglimin gecikmesi benim icin anlam dahi ifade etmiyordu. Cunku ortada tam anlamıyla bir iliski vs yoktu , bu yuzden bu gecikmeyi rutin adet duzensizliğime yordum

Fakat zamanla garip belirtiler başlayınca 2 tane test yaptım ve ikisi de pozitif cıktı

Dunya basıma yıkıldı sandım, anında kan testi yaptırdık, değer 8000lerde. Muayene olduk bebek sağlıklı mi kalp atışı var mi ya da dış gebelik gibi bir durum olabilir mi diye

Bebek sağlıklı ve 6+2 haftalık.

Allqh biliyor her ne kadar hazır hissetmesem de , boyle yuzeysel yaşanan bir iliskide hamile kalmanın şokunu yaşamış olsam da ben bu bebeği cok istedim.


Aile yapıları olarak ise ;sevgilimin babası yıllar once vefat etmis ve annesi ve kardeşini gecindirmekte sorumlu kişi sevgilim . Kariyeri noktasında da tam kırılma noktasında ne cok iyi ne kotu bir mevkide

Benim ailem ise aşırı muhafazakar, babam yaşadığı birkac olay sonucunda psikolojik acıdan darmaduman oldu, ve biz bile tanıyamiyoruz artik. Annemle evlilikleri son birkac yıldır surekli kavga gurultu ve boşanma ustune. Bu yaşımda tayt giymem bile onun icin bir mesele olabilirken , etraf ne der psikolojisiyle belki boyle bir haberi duysa beni oldurebilecek potansiyelde birine donuştu .


Sevgilim bebeği bu şartlar altinda doguramayacagimi , butun sorumluluğun kendisinde olduğunu , bu bebeği aldırmak icin kendisinin beni ittiğini benim bunu hic istemediğimin farkında olduğunu , fakat bakmakta zorunlu olduğu bir ailesinin olduğunu, hem kendi ailemin hem onun ailesinin boyle bir haberle mahvolup , zamanında hayal ettiğimiz o muhteşem dugun hayallerimize veda edip herkesin bizi dışlayacağı bir psikolojiye soktu beni ve sonunda bende kendi ailemin son zamanlardaki kavgalarını , sıkıntılarını duşundukce boyle bir haberin abilerim dahil olmak uzere , en cok annemi mahvedecigini duşunerek


Pazar gunu oğrendiğim hamilelik haberimi , dun kurtaj olarak sonlandırdım

Sevgilimi kurtaj fikrinden Vazgecirmek icin cok cabaladım , arabamı satmayı teklif ettim , evlilik adına hicbir şey beklemediğimi soyledim. Fakat onun da cok canının yandığını gorduğum icin cok ustune gidemedim. Muayenelerde de kurtaj icin gun alınırken de her goz goze gelişimizde ağlıyorduk, farkındaydım anlık bir zevk sonucu ,sonuc boyle cıkınca yan cizen bir adam olmadığından. Cunku anlık bir zevk denilecek bir iliski boyutunda dahi değildik ve benim erken bir cinsel birliktelik yasamak istememe kararımı da sonuna kadar destekleyen biriydi. Su anda da her dk yanımda olmak icin cabayalan psikolojimi duzeltmek adına surekli makaleler Kitaplar okuyan bir insan kendisi

İnanılmaz bir sucluluk hissi var en başta kendime , sonra sevgilime , ve sonrasinda bizi buna iten ailelerimize.

Butun hayatım tersine dondu. İşe gidemiyorum , ailemin karşısına cıkamıyorum , hicbir şey icin sağlıklı duşunemiyorum. Uyuyamıyorum artik onu yalnız bıraktım diye.

Elim hep karnımda bunu ona nasıl yaptığımı sorguluyorum surekli , bir katil olduğumu duşunuyorum , bebeğimin bizi affetmesi icin cok dua ediyorum. Mezarlik onunden gecemez oldum insan kendi yavrusunun canına nasıl kiyabilir ve bunu ben nasıl yapmış olabilirim .

Yolda yururken arabanın arasına sıkışan bir kedi gorduğumde, cekici cağıran, kurtulduğu an ne acılar cekti diye oturup ağlayan bir insandım ben. Ben kendi canımdan kanımdan bir meleğe nasıl bunu yapabildim aklım almıyor



Bir yandan da bu bebeği ogrendigimiz andan beri surekli ağladığım icin, bebeğe haksızlık ettiğimi duşunup ,zaten onu kurtajda yıkacağım icin en azından karnımda gecirdiği sayılı zamanlarda parca parca yıkmayayım diye, hamileliğimi oğrendiğim an sut icmeye başladım, sigarayı alkolu anında kestim. Bebeği rahatlatacak muzikler dinledim surekli , kendimi ağlamamak icin zorladım . Kafa dağıtmak icin surekli bir yerler gezdim ki bebeğe bu negatif elektriği hissettirmeyeyim daha fazla diye ve onun adına bu dunyada somut bir sey kalması adına ona bir oyuncak ve kıyafet aldım. Kurtaja gideceğimin gecesi karnıma sarıp sarmaladım o kıyafet ve oyuncağı .

Şimdi elimden duşuremiyorum. Gece tek bir an koynumdan cıkaramıyorum


Kimseye anlatamıyorum , cunku bu haber duyulmaması icin ben o cana kıydım ve birine soylediğim zaman , ben o bebeğin canına kıydıktan sonra bu haber yayılırsa ben buna dayanamam .

Yureğim aciyor, dunya dar geliyor . Daha kokusunu alamadığım, dokunamadığım bebeğime bunlari yaptığım icin pişmanım. Ben kendimi Allah ’a da bu yavruya da nasıl affettireceğim

İlerde bir evlat verilse dahi bana, ben o evladı severken suclu hissetmeyecek miyim

Bir presin altinda zaman gectikce daha fazla eziliyor gibi hissediyorum

Onu en ufak unuttuğum an ya da gulduğum an kendimi suclu ve acımasız hissediyorum


Dun kurtaj sonrası hastane odasında bu bizim basımıza nasıl geldi diye kafa kafaya ağlarken , bugun ; “beni bu duruma o soktu” diye ,sevgilimden uzaklaştığımı farkettim. Hergun garip bir ruh haline burunuyorum. Bebeğimizi istemedin diyorum , kendi ailenin refah seviyesi duşmesin diye bizi hic ettin diyorum . Cok mu yukleniyorum ona da bilmiyorum . Onunla bunlari konuştuğumda yuklen bana , beni suclu bul hic onemli değil ama desteğimi de kendini de benden itme yeterki diyor

Kimseye anlatamıyorum hıckıra hıckıra ağlayıp anlatmak isteyip susmaya itildigim bu hikayemi sizinle paylaşmak istedim

Ve son olarak ne olursunuz kınamayın . Ben boyle bir sey yaşayacağımı asla ama asla duşunmezdim. Rabbim kimseyi boyle sınamasın , bu darlığı yaşatmasın ve bu derdimi unutacak daha buyuk bir dert gostermesin . Sizlerden ricam lutfen bana dua edin ki babamla cırpınan anneme evlat acısı yasatmayayım.

Bebeğimin canına kiymisken, bir de kendi canıma kıyıp kendi ailemi de peşimde yakmayayım