Merhaba arkadaşlar
Oncelikle uyarayım yazı biraz uzun olacak
Şimdiden okuyacak ve fikir verecek olanlara teşekkurlerimi sunarım
Bu konuyu başka bi başlık altında actım fakat pek fikir alamadım. o konuyu kapatmayıda bilmiyorum siteyi iyi kullanamadığım icin


31 yaşında 3 senelik evli bi bayanım. 1 yıldır korunmadık fakat bebeğimiz olmadı doktora gittiğimizde eşimde sıkıntı olduğunu oğrendik ve tup bebek denildi.
4 ay oldu bu teşhisi alalı ve ben duyduğum gunden bu gune kadar uzuntuden 11 kilo verdim.
Allah'ın gucune gitmesin bilmiyorum bu gunahmı ama asla tup bebek yapmak istemiyorum.
Hem mental hem maddi olarak enerjimi oraya vermek istemiyorum.
Ama cok uzuluyorum derdim aslında bebek sevgisi değil hic bir zaman cok duşkun bir insan değildim bebeklere
sadece şimdiki yaşlar guzel ama daha sonra ne yapacağız diye duşunuyorum
psikolojik olarak gercekten hic iyi değillim.
gecmiş yazılarımdan da gormuşsunuzdur hep bir cıkış yolu aradım.
Sonrasında şunu duşundum her zaman yardım sever bi insandım 5 lira bile olsa vermeye calışırım ihtiyacı olana elimden geldiğince.
Bunu hava atmak icin yazmıyorum lutfen yanlış anlamayın. Şuan icin iyi değerde bi para eden bi evim birde orta halli bi evim var.
İlerde bir gun ihtiyacı olan bir aileye bunları bağışlayıp hem de bakıma ihtiyacımız olduğunda coluğuyla cocuğuyla kabul edeceğimiz guvenebileceğimiz bi aileye bırakmak isterim.
ya da mor catı gibi ihtiyacı olan kadınlardan birinin hayatını değiştirmek isterim (bakıcı manasında değil de hem bizim ile yaşayacak hem de yardımcı olmuş olacağız birbirimize karşılıklı) evleri satıp kenardan aylık olarak maaşta verebilirim fakat car cur olsun istemem.
sizce bu duşunce cok mu sacma ? yada mumkun olmayan bir şeymi veyahutta bizi kesip oldururlermi kendimizi nasıl garantiye alabiliriz?