2 yaşında kızım var. Kırkı cıktığı andan beri sokakta. Dışarı uymaya, gezmeye alışsın diye soğuk, yağmur, kış demeden surekli cıkardık. Dışarı cıkmadığı gun yoktur. Ama şu anda dışarı cıkardığımızda pişman ediyor bizi. Mesela bahceye indiriyoruz su birikintisine elini sokuyor, ağzına yuzğne suruyor. Sigara izmaritlerini ağzına atıyor. Ve bunların pis olduğunu soylediğimiz icin inat olsun diye yapıyor. Nasıl davranacağımızı şaşırdık. Gormezden geldik, guzelce anlattık, kızdık. Avm, market, restoran mumkun değil. Bebek arabasında uyuyan, oturan cocuk gitti yerğne indir burdaaa diye kendini parcalayan cocuk geldi. İndirmenin de sonu yok. İndiriyoruz yolun ortasına oturuyor. Yada sahile iniyoruz, o kadar geniş sahil varken araba ypluna inmek icin uğraşıyor. O anlarda dşkkatini başka ycne cekmek mumkun değil. Ne desek boş. Kendi istediğine odaklanıyor. Ne zaman gececk bu 2 yaş sendromu? Ne zaman pis suları yuzune surmeden, emziğini logarlara sokmadan duzgunce etraf dolaşabileceğiz