İyi akşamlar hanımlar, şu son zamanlarda ulkede olan bircok olay,şahit olduğumuz hersey moralimizi duşurmeye yetiyor.Ama bazı olaylar icin moral bozuyor demek az olur.Kadina şiddet,olumler,istismara,bebeklerin terkedilisleri,hayvanların cektikleri acılar.
Bir suredir kendi hayatım icin uzulmeye,hatırlanmaya utanır oldum.Bizden daha zor şartlar altındaki insanlara bakıp şukretme durumu bana hep ters gelmiştir.Sahip olduklarımıza şukredip, zor şeyler yaşayan insanları gorup hayiflanmamayi bilmek gerekiyor diye duşunmuşumdur.
Haberleri gorup gecemiyrm.Sma hastası bebekler icin elimden gelen bağışı yapmaya calışıyorum.

Ama yetmiyor aklımdan cıkmıyor.Dogru değil biliyrm, kızıma bakıp onunla oynarken bile bi anda o bebeklerin de mutlu olamadıklarını duşunup uzulebiliyrm.Yada terk edilen bebekleri duşunup duruyorum.
Her bebekte kızımdan bir parca goruyor gibiyim,beni cok derinden yaralıyor.Yasadigim andan keyif almamaya basladim.Bunca kotuluk neden var,biz neden engel olamuyorz diye sorguluyrm.Kızımın geleceği icin cok endişeleniyorum.Surekli dua ediyrm.Akisa bırakamıyorum.
Bir soru sormak gibi değilde daha cok konuşmak icin acılmış bir konu oldu.
Allah herkese guzel,sağlıklı,sevgi dolu,huzurlu sevdikleriyle mutlu gunler gostermesi dileğiyle.Herkes icin dileğim bu.