Yine ben ve arkadaş sıkıntısı
Bu sefer ev arkadaşımla bir sıkıntı yaşıyorum. Son donemlerde o kadar cok arkadaşlarımla ilgili sorun yaşamaya başladım ki kendimi sorgulamaya başladım. Sizden fikir almam gerekiyor. Tıkanmış hissediyorum. Biz evde 4 kız kalıyoruz. İlk 3 kişi olarak başladık. Sonradan 1 kişi daha ekledik. Cok yakın arkadaşlar değildik. Bu yuzden herkes herkese istediğini soyleyebiliyordu.
Şimdi olay şu ki ben genel cerrahi stajındayım. Hastanede olduğum her gun scrubs giymek zorundayım. 7 tane scrubs takımım var. Yani beni 7 gorev gunu goturuyor. Her hafta nerdeyse makine calıştırmak zorunda kalıyorum bu yuzden. Bir pazar nobet ertesi olduğum bir gun yine camaşır makinesi calıştırmam gerekiyordu. 10 da evdeydim duştan cıktım baktım makineye camaşır konulmuş calıştırılmamış. Dedim ki sabah şuan heralde 12 gibi calıştırılır kızları rahatsız olmasın diye ben de gece calıştırırım bir şey olmaz. Uyudum uyandım, dışarı cıktım gezdim saat 11 oldu baktım kimse camaşırlığa bir şey asmamış. Makineye baktım hala aynı kıyafetler duruyor. Wp deki ev grubumuza yazdım. Aynen şoyle bir konuşma gecti:
Ben: Kızceler sabah geldim makinede kıyafet vardı calıştıramadım. Gece 11 oldu makine hala calışmamış. Atmış olsam bu saate kururdu. Eğer sabah calıştıramayacaksanız geceden makineye camaşır koymayın.
Arkadaşım: Camaşırlar benim. Sabah attım calıştırıp cıktım gelince asarım diyerek normal olarak. Geldiğimde calışmamış olduğunu gordum. Sıkıntı değil yarın cıkarırım sen atarsın.
Bu olaydan sonra bu arkadaşımla mutfakta karşılaştık ağlıyordu. Dedim ne oldu. Bana dedi ki; ''Bu evden bıktım, dediğim hicbir şeyin yapılmamasından, kombi bozuktu soğuk suda duş almak zorunda kaldım. Makineye camaşır atıyorum yıkayamıyorum bile. Senden ozur dilerim onemli değil demeni beklerdim.'' Ben de ona:''Calıştıramayı kendi başamamışsın bu yuzden neden ozur dileyim. Genel cerrahideyim ve yıkamak zorundaydım. Şuan bence fazla duygusalsın gereksiz tepki veriyorsun şuan senle konuşmak istemiyorum bu konuyu dedim evden cıktım gittim. Ben gittikten sonra ortalık toz duman olmuş. Eşyalarını toplayıp cıkmış evden. Birkac gun sonra kalan eşyaları icin geldiğini duydum. Odasına gittim. Dedim ne oluyor, problem ne? Bana senle bundan sonrası icin bir daha hic konuşmak istemiyorum. Evden ayrılıyorum dedi. ''Boyle kacak gibi gitme arkadaşım kızlarla toplanalım konuşalım yuz yuze yuzleşelim oyle ayrıl. Kimseye bir şey soylemeden gitmen doğru değil'' dedim. Yok dedi gerek yok.
Birkac hafta gecti arkadaşım tekrar eve donmuş. Mesaj atmış gruba 3 aylığına kimse kiraya vermiyor, evler cok pahalı, burda devam edeceğim. Evde pek vakit gecirmiyordu, hic konuşmadık, soğuk davranıyordu. Bir ev arkadaşım dedi ki kızlar aynı evdeyiz boyle kusluk olmaz iftar hazırlayalım cağıralım onu da ozur dileyelim. Ben de ''evden gibi kacan oydu. Topluca bizle konuşması grekiyordu. Evden hırsız gibi cıktı kimseye bir şey demeden şimdi donmek zorunda kaldı. İyi ayrılalım diye ben onun odasına gidip konuştum, bir sucum olmadığını duşunduğum halde sırf gonlu olsun diye ozur diledim. Benden bu kadar. Yalvarıcak bir şey yaptığımı duşunmuyorum.'' dedim. Bu sefer arkadaşım da ramazan ayındayız. Kalp kırmak kabe yıkmakla bir. İkinizi bu gunahla (diğer ev arkadaşımla benle aynı fikirde.) baş başa bırakıyorum dedi cıktı gitti.
3 yıldır aynı evdeyiz. İyi kotu zamanlarımız oldu. Son 3 ay kala boyle şeyler yaşayıp kus ayrılmak beni de uzuyor. Ama kendi ustume duşeni yaptığımı duşunuyorum. Biraz vicdan da yaptım sanırım. Ne yapmam konusunda fikirlerinize ve eleştirilerinize ihtiyacım var