Selamlar hanımlar,

Buradaki dertlerin yanında benimkide dert mi bilemiyorum ama işe başladığımdan beri beni yiyip bitiren bir şey var….

Bir işletmede işe girdim,yiyecek-icecek bolumunde gorevliyim. Calıştığım yer elit bir semtle varoş bir semtin ice ice olduğu bir yerde…Son zamanlarda işten donerken gecekondulardan birine ait olduğunu duşunduğum bir horoz cekti dikkatimi..Otların arasına yatmış hasta olduğu her halinden belli bi gozu kor bi ayağı topal bi hayvancık. Dovuşturduklerinden eminim. Her iş cıkışında illa ki goruyorum yolumu değiştiremem cunku metro o tarafta kalıyor. Yiyecek bolumunde calıştığım icin cok fazla artık cıkıyor. Bunlara ucu kopmamış ekmekler simitler hic dokunulmamış peynirler yumurtalar vs. de dahil. Bunlardan coğunu bu hayvancık icin ayırmaya başladım. İş cıkışında besliyorum ama tum modum orada duşuyor. Koşturmacalı bi işim var cok yoruluyorum bi de insanların kaprisleriyle falan uğraşıyorum muhtemelen sinirlerim bozuluyor. Bu hayvancığın yanına gittiğimde salya sumuk olup eve gidene kadar zırlıyorum icimden Allahım keşke olse de kurtulsa diye dua ediyorum…Elimden yemek getirmekten fazlası gelsin istiyorum. Koyacak bi yerim olsa ya da alacak birini tanısam hic duşunmeden parasını verip alıp tedavisi yaptıracağım. Tedavi umutsuzsa acısı dinsin diye kestirmeyi bile duşunuyorum…Bu duşuncemi kiminle paylaşsam sahipleri romanlardır (orada cok var) başına bela alırsın hatta beslediğini bile gormesinler musallat olurlar uğraşırsın diyorlar….Keşke “Aman banane” diyip omuz silkebilsem,oylelerine o kadar cok imreniyorum ki…Sizce ne yapayım?