Merhaba KK
Burayı yıllardır takip ederim uyeleri de az cok tanıyorum. Herkesten yorum bekliyorum ancak ozellikle birkac uyeden de bekliyorum yorum yaparlarsa cok sevinirim : nscckts darkmore Astoria Mune nomunomuchua

İlk konum ve biraz uzun olucak ama yaşadığım şeyden dolayı zaten cok kırılgan ve alınganım uzun demeyin lutfen yorumlarınıza ihtiyacım var.

Oncelikle 29 yaşındayım duygusal anlamda flortleşmelerim oldu ama yalan aldatma vs gibi konulardan dolayı ciddi bir ilişkiye donemedi. Eski nişanlımla aynı iş yerinde calışıyorduk. Aramızda 7 yaş fark vardı. Kendisi biraz sakin, uysal diyeceğimiz,aynı zamanda iyi bir okuldan mezun olmuş,yurtdışı gormuş entelektuel anlamda iyi diyebileceğimiz tiplerdendi. 35 yaşına kadar ilk ciddi ilişkisi ben olmuşum oyle soyluyordu. Cok masum, icinde kotuluk olmadığını duşunduğum, başkası hakkında dedikodu yapmaktan hoşlanmayan biri olması ona karşı şevkatimi artırmaya yetiyor ve boylesine iyi bir insanla beraber olmanın benim icin şans olduğunu duşunduruyordum.

Ailesinden ayrı yaşıyordu. Dolayısıyla yemeği var mı yok mu onu bile duşunup uzuluyordum. Onun sorunlarını kendi sorunlarım gibi gorup cozum uretmeye calışıyordum. Belki garip gelecek ama anne şevkati gibi bir his vardı hep ona karşı. Guluşu icimi ısıtırdı icime katasım gelirdi.

Bu arada memleketimiz de aile yapılarımız da kulturel anlamda aynıydık. Kendisinin maddi durumu iyiydi evi arabası vardı. Calıştığımız iş yerinde de yoneticiydi ben kariyer hayatına yeni başlamış 1 senelik bir calışandım.
İlişkimiz mukemmel başladı diyemem. Başlarda ilişki dinamiğini bilmediğini kendisi de soylediği icin bir cok şeyi gormezden geldim. Size şoyle soyleyeyim her gun mesaj atmazdı iyi geceler demezdi. Bu benim ilk ilişkim olduğu icin hevesliydim boyle şeylere. Yoksa ilerleyen zamanlarda tabiki hergun mesajlaşmasak da olurdu. Neden arayıp sormuyorsun derdim dun yazdım ya derdi.Bir yere giderdik hesabı alman usulu oderdik. Bundan hic gocunmazdım, ben hem kardeşimi okutup hem de aileme destek cıkıyordum. Yine de kendime yeten kimseye minnet etmeyen biriyimdir. Ama o hep bana buna rağmen erkeklerin parasını yiyen kızlar hakkında ornekler verirdi. Durum boyle olunca ben de zan altında hissedip yeri gelince onun hesabını bile ben oderdim. Birlikte gezmeye gittiğimiz yerin benzin parasına kadar almıştır benden, yok demedi hic.
Neyse 1 yıl oyle boyle gecti iş yerinden ayrılmış ama bir aralar her gun gorduğum bir kızla yazışmasını gordum uzaktan. Tabi okumadı bana haspam. Ama o korku dolu bakışını, ani refleksle teli elimden nası aldığını hic unutmuyorum.

Bu arada bu durum ailelerin tanışmaya yakın olduğu bir donemde oldu. Bir de uste cıktı tavır koydu bana. İcime bir kuşku duşmuştu. Kızı tanıyordum numarasını aldım aradım. Duzgunce konuştum. Kız da dokuldu. Kız tatildeyken keşke ben de orda olsam demeler ve beraber dans kursuna gidelim mi gibi tekliflerde bulunmalar.. Bu arada bana da tatile gidelim diye ısrarda bulunuyordu ve ciddi duşunduğumuz icin ayarlamıştım ve tatile gitmiştik. Ama ben bu mesajlaşma olayını biz tatilden geldikten sonra oğreniyorum.

Tabi ben her şeyi oğrendikten sonra arayıp bittiğini soyledim. Tutuştu tabi kendini affettirmek icin her şeyi yaptı. Hatta ilk zamanlarımızda oyle cok buluşmayı istemezdi sporum oyum buyum diye ertelerdi. Bunları bile kendi ağzıyla itiraf etti bazen sana bahane uydururdum ama kıymetini bilememişim diye arkadaşlarımı aradı, ağladı, yalvardı, kendisinin nasıl bir pislik olduğunu bunu yaptığı icin cok uzgun olduğuna kadar sozler sarfetti.İkimizin ortak değer verdiği biri tarafından yumuşadım ve pişmanlığını gorunce affettim. Benim de ilk ilişkimdi ne doğru ne yanlış cok kestiremiyordum.
Aradan 2 ay gecti bana evlenme teklifi etti. Aileler tanıştı ve nişanı yaptık.Her şey guzeldi. Ben bu arada kariyerimle ilgili farklı bir alanda ilerlemek istiyordum, kendisi de mudurluk istiyor onu da olamıyordu bunun icin yeterli değildi herkes farkındaydı ama benim icin dert değildi o ise icten ice cok takıyordu itiraf edemiyordu . Ama ben ona bu konuda teselliler veriyor yapabileceği konusunda destekliyordum. Ama o her hangi bir sıkıntım olduğunda cozum uretemeyen biriydi ve bana surekli İngilizce calışsana, kendini geliştirene, benden bilgi birikimimden faydalansana demekten oteye gitmiyordu. Derdime bir cozum uretmiyordu rahatlayamıyordum oğretmenim gibiydi sanki . Bir gun hatta bana, "Sana bir şey dicem ama yanlış anlama, ben senin hayatında kendimi bir şans olarak goruyorum" dedi. Ben tabi saflığımdan beni ezdiğini, icten ice kendini nasıl yukseklerde gorduğunu anlayamamışım.Bu arada alman usulu odeme aldatmadan sonra duzelmişti.Bu sure zarfında benim kuşkularım vardı. Acaba mutlu olabilecek miyiz, kendi anlatımıyla tutumlu biriydi.İndirimleri kovalayan, bir alınacak şey icin piyasayı alt ust eden, sıkıntımı boyle rahatca ifade edemediğim rahatlayamadığım biriydi. Ben de tutumluyumdur ama gonlum de geniştir sevdiklerimle gecirdiğimde harcadığım hic gozume gelmez, dillendirmem bile.
Bu arada aynı iş yerinde olduğumuz icin hem kendi iş sıkıntıları hem de benimkiler eklenince sıkıntılı donemlerimiz artmaya başladı.

Yine tartıştığımız bi gun duğunu ertelesek mi dedim. Aslında ayrılmayı ve onsuzluğu istemiyordum, belki de sadece onu sahiplenici istekli gormek istedim. Ama o olabilir dedi, kafasında bir ampul yakmıştım sanki. İşler ciddiye binmişti nihayetinde sevmediğim bir adamla beraber olmak hic bana gore değildi. Kuşkularım vardı ama onun da beni sevdiğini duşunuyordum. Sonuc ise hic beklediğim gibi olmadı.

Duğune 2 ay kala, bize kahvaltıya gelişinin ve mobilya baktığımız gunden 2 gun sonra, duğun daveti orneğini attığım ve mesajla 'Nasıl sence aşkım' diye gonderdiğim gun soğukluğunu farkettim. Telefonlarımı niye acmadığını, mesajıma neden donmediğini sordum. Soğuk yaptı ve konuşcaz dedi. Bir yerde goruştuk yanaklarımı optu. Durgun, endişeli, heyecanlıydı. Ağzını actığı anda kararlı bir adam vardı. Evlenirsek mutlu olamayacağımızı, anlaşamadığımızı, sorunlarımızı cozemediğimizden bahsetti. Ben tabi dondum ve bir şey diyemedim. Gittim wc 'ye ağladım. Geldiğimde bir şey soylememi istedi. Ağlamaya başladı, beni teselli etme cabalarına girdi. Kalktım gittim. 3 4 dk gecti arayan soran yok. Kızım dedim ne varsa elinden gelen yapmalısın. Dayanamadım aradım geldi yanıma, ağladım yalvardım yapma dedim. O da ağlıyor hala olmayacağından bahsediyor. Sarılıyorum opuyorum o bana tek koluyla sarılıyor. Neden 2 elinle sarılmıyorsun devam edicez zannederim dememden mi korkuyorsun diyorum evet diyor.

Ve...

Bir anda ben ailemle konuştum bile bonibon dedi. bir şok daha geciriyorum. Ne zaman? dedim 2 hafta oldu dedi. Ne dediler? dedim . Sen nasıl istersen hayat senin demişler. Yıkıldım. Ailesiyle iyiydim oysa. İki aydır kafasında kurduğu planlanmış bir ayrılık varmış ama evimize kahvaltıya geliyor, istersen erteleyelim dediğimde de "hayır Allah korusun" diyordu.
O anın şokuyla icimdekileri soyleyemedim KK. Sadece senden nefret ediyorum diyebildim. O ise olay anında en yakın kız arkadaşıyla (kankasıyla) konuşuyordu. Guya kız kafede bizi gormuş kotuydunuz demiş ona yazıyormuş. İnanamadım tum bunlar benim başıma gelemez dedim. Kendisi anneme babama yazmadı bile ama ben onun annesinden helallik aldım helalleşerek bitirdik annesiyle her şeyi. Ailesine yazdık sessizce geldiler ve bohcaları alıp gittiler. Aynı yerde calışamayacağımız icin işten ayrıldım duğunumun olucağı gun. Kardeşimi nasıl okutacaktım, duğun icin yaptığım borcları nasıl odeyecektim.. Aileme de destek cıkıyordum.. Neler planlamıştım neler geldi başıma. Ben kendime gelmeye calışırken o, benim uğraştığım duğun organizasyon işlerine verdiğimiz kaporaların peşine duşmuş. Ustume dikilen gelinliğimin kaporasını bile istemesi cok zoruma gitti utandım.. İşsiz kaldım o orda calıştı 2 3 ay. Sonra oradakilerin psikolojik baskına dayanamayıp bu ay istifasını vermiş yurtdışına tatile gidicekmiş. O kadar kendimi kandırılmış, arkasından iş cevrilmiş ve ortada bırakılmış hissediyorum ki. Ben işsiz evde bunları cekerken, borclarımız icin kredi cekmemiz gerekebilir diyen adam, baya masraflı bir yurtdışına tatile gidiyormuş.Kafami dinleyeceğim tek gidiyorum demiş.

Ben ise bende izini bıraktığı değersizlik, yetersizlik hisleri ve işimden olduğumla kaldım. Biraz olsun iyi hissedeyim diye kyk bursu ile ben de Yuksek Lisans'a başladım o cok uğraştığım kariyerimle ilgili bir alanda. Okula gidip geliyorum kendimi iyi hissetmek icin uğraşıyorum ama cok ortak arkadaş var ve onunla ilgili haberler geldikce tekrar kotu oluyorum.
Artık kimseye guvenemiyorum, guven problemi yaşıyorum. Sevebilecek miyim tekrar bilmiyorum.. İcimi dokmek istedim, okuyan herkese teşekkur ederim..