Merhaba, gecmiş konularımdan da anlaşılacağı uzere, terapi almam benim icin zaruri. Hep erteledim eşimle her barışmamızda "neyse ya iyiyim her şey iyiye gidiyor" moduna giriyorum. Fakat hicbir şey iyiye gitmiyor. Kafamda hala aynı kompleksler aynı duşunceler fırsat kolluyor sorun cıkarmak icin adeta. Ertelemenin bir faydası yok. Ama malesef sırf bu konu bile benim icin eziyet. Cunku psikoloğun beni yargılamasından korkuyorum. Mesela burada bazılarının dediği gibi bu yaşta tek derdimin eşimden sevgi gorememin olmasını, ona anlatacağım gecmişte yapmış olduğum aptallıkları, kaygılandıgım sacma sapan konular vs vs.. cok aptalca biliyorum. Terapi almanın amacı zaten yargılanmadan anlatabilmek.. icini dokebilmek. İşte bu kaygılar yuzunden hep erteliyorum. Bu bile ne kadar sorunlu olduğuma işaret aslında.. bana yardım eder misiniz? Nasıl kendimi gitmek icin cesaretlendirebilirim?