Biraz uzun bi ic dokme olacak sanırım.

Onceden somut olan yalnızlığımın bana acı verdiğini zannederdim. Evde yalnız oturduğum işin mutsuzum sandım.
Burda bi ton yalnızlıkla ilgili konu actım. Hayatıma iyi biri girdi en azından su ana kadar hayatıma giren kişilerden cok cok iyiydi. Merhametli sabırlı anlayışlı saygılı

İşimi de ozel hayatımı da rayına koymuştum. Psikoloğa da duzenli gidiyorum. Artık normal bir insan gibiy(d)im.
Anladım ki somut olan yalnızlığım son bulunca sadece kendimi kandırmışım.

Şu meşhur dizilerde tv lerde kişinin cocukluğuna donme olayı var ya ben ta doğumuma kadar gittim 0 gunluk beni bile o an kimse istemedi kimse sevmedi sevinmedi

İlkokul cağındaki ben ortaokul lise uni hicbirinin yuzunu gulduremedim sarıldım bak ben buradayım kimse seni istemese de ben varım dedim olmadı. Aylarca uzerinde calıştık. Aylarca.

Dedim ki bu beynimin oyunu mu neden mutsuz bu kız ben mi mutsuz olmasını istiyorum. sonucta hayal gucu neden gulup oynamıyor neden gulduremiyorum kucuk beni?. Beynim patlarcasına calıstım yok olmuyo gulmuyor.

Ne kendi annem ne hayalimdeki anneye kucuk beni sevdiremedim.

Evden atılmamak, azar yememek, beddua yememek icin evin bi koşesinde sessizce oturan ben gecmişe donup kucukluğumu onarmaya calıştığımda da aynı.

Bunun altından kalkamayınca ofke krizlerim başladı aradım annemi neden beni yalnız bıraktın dedim bebekliğinden bu yaşıma kadar??

kırılmadık cam bardak canak kalmadı. Yalnız yaşıyorum belki o an kendime bir şey yapabilirdim. Gelmedi. Ertesi oğlen aradı iyi misin diye.

Artık arayıp ofke cıkarmıyorum zaten bi gr da rahatlatmıyor ama taşıyamıyorum.

Dun akşam erkek arkadaşım yanımda gece uyandım bundan 10 sene once uni de kimsemin olmadığını bildiği icin tehtid eden birinden kacmak icin memlekete gitmek istediğimde “geliş gidişin 50 lira daha yeni geldin” deyip istememesi daha sonra
anne bu cocuk beni rahat bırakmıyor tehtid ediyor dediğimde hak ettin deyip telefonu suratıma kapatması geldi aklıma zaten hic cıkmıyor da artık aklıma gelmesi daha koyu hissettiriyor.

Evlenmeden once evlenmek istemiyorum gitsinler dediğimde oylece yuzume bakması.. benimde başlarım sizden gelen yardıma diyip evlenip 1 ay sonda evimi tutup berbat bi surece girmem.

O kadar ağır geliyor ki hafiflemek icin 3 yıldır uğraşıyorum sadece zaman kazandım sanki. Hafiflemek oh deyip mutlu olmak istiyorum artık olmuyo gunu kurtarıyorum. Hayat cok adaletsiz