Iyiakşamlar kadınlar kulubunun tecrubeli ablaları. Ben sizlerden evliliğin ilk yıllarına dair fikir isteyeceğim. Eşimle kısa bir sure once uzun bir birliktelik sonrası evlendik. Ancak benim uzakta olmam sebebi ile 15 tatil ve yaz tatillerinde goruşebildik sadece. Ama ne sevgi ne saygı anlamında eşimle hicbir sıkıntı yaşamadık. Ben uzakta sayılı gunu mu bitirmeye calışırken o da işinde gucunde boş vakitlerini ise liseden arkadaşları ile gecirmekteydi. Evlendikten sonrada durum boyle oldu. Ve ben kendi alanına saygı duymak adına hic karışmamıştım ancak evlendikten sonra yalnız olmaya dayanamıyorum. Bu konuyla ilgili sizlere yazmadan once arkadaşlarımla konuştum. Haftada neredeyse 3 gun ve boş bulunan her anda onlarla ve biz bir es gibi birlikte hareket edemiyoruz.Bende aynı şekilde davranınca evlilik birliğine dair cok az şey kalır oldu aramızda. Arkadaşlarım uzun yıllar ayrı kalmamızın sonucu olarak boyle bir durumun ortaya cıkabileceğini soylediler. Eşimin arkadaşlarına alışmış olabileceği ve bana alışması icin zaman vermemi soylediler sizler ne duşunuyorsunuz? Eğer arkadaşlarım gibi duşunuyorsanız bu bilikte vakit gecirmeye alışma sureci nasıl olmalı?
Bir diğer sorunumuzda eşimin hicbir şeyi bir yetişkin olarak akıl edememesi her şeyi surekli benim soylemem gerekmesi. Herkeste durum boyle midir? Surekli talep etmek yonlendirmek zorunda mıyız? Kucuk bir cocuk yetiştirir gibi davranmam gerektiğini soyluyorlar. Bizler yetişkin insanlarız neden her şeyine karışarak onları takip etmek zorundayız?
Biliyorum cok uzun oldu ancak bunlar konusunda tecrubeli birileri ile sohbet etmeye ihtiyacım var. Fikirlerinizi belirtir yol gosterirseniz cok sevinirim.

Guncel: yeni bir konu acmaktansa var olan konuya guncelleme yapmak istedim. Buradan aldığım tavsiyeler neticesinde otururduk konuştuk haftada iki gune duşurduk. Ancak artık eve daha gec geliyor. Arkadaşları ile olamadığına dair bir şuphe yok icimde cunku abisi babasıda bazen ona eşlik ediyor. Şimdi Ramazan bazen sahura kadar bile gelmiyor. Evde olduğunda da ya uyuyor ya terasta oturuyor yada annesine gidiyoruz. Sanırım benimle vakit gecirmek istemiyor. Yada hep icten ice istediği bekar hayatını ailesinin evinden ayrılınca yaşamak istiyor. Ama ev derli toplu camaşırlar utulenmiş yemek yapılmışta olsun istiyor. Madem gece yoksun sabahta gorme beni diye tatil gunlerinde evde durmuyorum akşam yanında oturmuyorum. Dun nereye gittiğimi sorunca gece 3 ye gelip yuzuğunu takmadan bekar arkadaşlarıyla gezen adama neyin hesabını vereceğim. Kafam esti cıkıyorum dedim.Bu konuyu bir turlu tatlıya bağlayamıyoruz. O kendi alanım kendime ozel alanım diye tutturuyor ama ozel alan boyle bir şey değil diye duşunuyorum.