Okuduğunuzda bu da dert mi diyen olur. Biliyorum.
Ama yuz yuze hic kimseye dert anlatmamakta bir şey paylasmayacagıma dair soz verdim kendime.

Az once arkadaşı aramıştım oğle arası yemek yiyelim diye.
Meğer 3 4 kişi yemeğe cıkmıslar bile cıkmadan on dakika once ikisiyle aynı yerde sohbet ediyorduk. Sen de gel dedi. Sacma bir duruma duştum.

Bu kac defa oldu. Hicbir şey yokmuş gibi davrandım ama bu sefer zoruma gitti.

İkisi ile aram iyi sohbetimde iyi. Ya ben biraz duygusalım biliyorum.

İş yerinde arkadaş olunmaz biliyorum ama sosyal varlıklarız iki sohbet edecek arada yemek yiyecek kadar ihtiyac duyuyoruz. Napim şimdi tek basıma mı cıkayım yemeğe.

İştahım da gitti zaten. Uzulunce boyle oluyor. Dışlanmış olma hissi cok kotu.

Oturdum buroda cıkmadım dışarı. Onlar 4 lu gezerken tek gorunmek istemiyorum