Cocuğum doğduktan sonra hayatım karardı. Cok kotu şeyler yaşıyorum. Doğuma kadar cok mutlu bi insandım. Doğumda yanıma kayınvalidem geldi. Eşim ve kv icin tek onemli şey bebek ağlamasın. Bebeğim kolikmiş, ağlayan huzursuz sadece memede susan bi bebekti. WCye bile gidemedim, hep memedeydi, mememde bebekle tek kolla karnımı doyururdum. 5-6 emzirme danışmanı ile goruştum o donem normal dediler. Ama ben cahillikten anlamamışım bebek beni emzik yapmış. Gun icinde 4-5 kolik krizi yaşardı, hic uyku duzenimiz yoktu, ben yorgun perişan uykusuzdum, kv evine gitmedi. Zaten kendi cocuğu sanıyor o kadar duşkun. Memelerimde sıkıntı vardı ne olduğunu anlamadım başta o kadar bitkindim. O gunlerde cocuğu aşı İcin goturunce aile hekimine de randevu aldım ama eşimle gitmiştik doktor erkek diye gostertmedi. Onemsiz bişey sanmıştım, o halde iki hafta daha emzirdim meğer egzama imiş. Bi memem aşırı kotu durumda iyileşmiyor. Eşimi affedemiyorum, beni sakat bıraktı. İki aydır canım yanıyor sutten kesmek istiyorum diye ağlıyorum zorla memede cocuk uyutturuyorlar. Kv hep diyor ki mama verelim memende uyut.Doktorlar cocuğu emzir ama kesinlikle memede uyutma diyor. Cocuk da o kadar inatcı ki memeye gelene kadar yıkılıyor ev. Uyumuyor uyumuyor uyumuyor. Uc aydır surekli deniyorum emzik de almıyor. Memede bile cok cok zor uyuyor. Canım cok yanıyor mememi saatlerce geveliyor. İki aydır kronik acıdan aklımı kaybetmek uzereyim. İki aydır bana yardım edin diye eşime KVme surekli yalvarıyorum. Oylece suratıma bakıyorlar. Artık eşim bıktım senden surekli huzursuzluk cıkarıyorsun demeye başladı. Beşiklerde sallayarak uyutmayı deniyorum, kv geliyor git sen yorgunsun yat ben sallarım diyor. Bi bakıyorum iki dakika sonra cocuğu almış, evin icinde gezdiriyor, ağlatmamak İcin beni uzaklaştırıyormuş meğer, sonra getiriyor yanıma al memede uyut diye. Bebeğim 4.5 aylık, artık caresizlikten uyku eğitimi aldım. Başlayacağımız gun atağa girdi erteledik, bayramda veririz diye anlaştık cocuk oksurmeye başladı. Zaten kayınvalidem surekli eğitim sırasında cocuk kalp krizi gecirirse ne olacak, şu olursa ne olacak bu olursa ne olacak deyip duruyor. Bebeğime de kıyamıyorum can acısına da dayanamıyorum artık. Dun akşam yine iki saat mememi geveledi ama uyumadı, cıktım odadan baktım ana oğul pasta yiyip cay iciyor. Ben 4.5 aydır bi odaya kapalı yaşıyorum, hayatımda tv bile yok. Zevk alacağım hic bişey yok. Gece sabaha kadar surekli uyanıyor, uykusuzluktan yıkılmak uzereyim. Ben delirmek uzereyim keyif yapıyorlar. Bi anda geldi bana intihar edicem artık rezil olacaksınız elaleme diye bağırdım. Kıyamet koptu eşim beni evden kovdu kaynanam ustume yurudu. Akşamdan beri itip kakıyorlar. Şuan gidecek hic bi yerim yok. İcimden cocuğu bırakıp kacmak geliyor, can acısı tum hayatımı ele gecirdi. Cocuğu gozum bile gormuyor. Eşim bana sen nasıl annesin diyor. Ama kronik başım ağrıyor, canım yanıyor, cocuk uyumuyor, koliği cok azaldı ama cok huysuz hic durmuyor. Ya meme emecek ya kucakta gezecek. 3 beşik, 2 ana kucağı,2 oyun halısı aldım hicbirinde durmuyor. Aşırı mutsuzum, caresizim. İcinden cıkamıyorum. Cok uzuluyorum bebek bu kadar memeye alıştı diye, ama o donem duşunemedim, caresizlikten cahillikten memede susturduk. Şimdi cocuğu nasıl memeden uzaklaştırıcam nasıl uyutucam ben (( evde cocuk ağlatmak tabu. İki dakika bile ağlatmıyoruz, napıcam ben