Herkese merhaba, cok buyuk bir cikmazin icindeyim lutfen yorumlarinizi esirgemeyin. Bu mu derdin yani demeyin, su an icinde bulundugum psikoloji cok cok kotu. Ben on senedir yurtdisinda yasiyorum Turkiyede meslegim ogretmenlikti burda meslegimi icra etmek icin 5 yila yakin caba harcadim; dil kurslarina gittim, universitede dersler aldim, odevler hazirladim, sunumlar falan, cok zorli yollardan gectim. Neyse gerekli dersleri gectim bitirdim. Burda okullarda ogretmen olarak calisabilmen icin 2 sene staj yapman gerekiyor, bana stajimi yapabilcegim bir okul verdiler (Turkiyenin fen lisesi seviyesinde). Staj su sekilde oluyor tek basina normal ogretmen gibi derse giriyorsun, ayda iki kere mufettis gelip derslerini kontrol ediyor, sana duzeltmen gereken yerleri falan soyluyor, ayda iki kere mufettis icin 10 sayfalik ders raporu hazirliyorsun, yani cok mesakatli seyler anadili olanlar bile zorlaniyor bu surecte, benim icin cok daha zor geciyor. En onemli sorunda ogrencilerin cok zeki olmasi, seviyelerinin cok yuksek olmasi, hatalarimi hemen yuzume soylemeleri ve butun bunlarin benim ozguvenimi yerle bir etmesi. Hergun okula aglayarak gidiyorum, cok mutsuzum, sevmiyorum yaptigim isi. Ustune ustluk okulda tek yabanci benim, dislaniyor gibi hissediyorum psikolojim gercekten yerle bir oldu ama bu iki seneyi atlatirsam cok iyi bir maas, cok iyi sartlar beni bekliyor ama tabi ki uzun bir sure yine cok zor olcak. Siz olsaniz bu sekilde devam edermiydiniz birakip daha az maasli, sartlari daha az iyi olan bir is mi yapardiniz? Aileme anlatiyorum tabi calismak zor geldi degil mi, evde oturmak daha kolay falan diyorlar, sinir ediyorlar beni, kimse destek olmuyor. Ben cok buyuk bir cikmanizin icindeyim. Bir yandan bu meslege 10 yildan fazla zamanimi verdim, diger yandan intihari dusuncek kadar mutsuzum. Yas 36.