merhaba anlatacağım şey biraz uzun olabilir ama lutfen sonuna kadar okuyup bana yardım edin. ben boyle bir şeyi cevremdeki kimseye anlatamam, ne yapmam gerektiğine dair kimseden akıl alamam. ben 19 yaşındayım bir de ablam var. ablam normal bir genc kız olarak buyudu ama ben oyle buyuyemedim. 10 yaşımda babamın iş arkadaşı tarafından istismara uğradım. ailem bunu ben 8. sınıftayken okuldaki rehberlik oğretmenim aracılığıyla oğrendi. babam bu olayı uzun bir sure annemden sakladı. polise ifade vermeye giderken, hastaneye giderken annemin haberi yoktu hicbir şeyden. sonradan sınıf oğretmenim anneme soyledi bu durumu. ben annemin bilmediğini bilmiyordum. annem oğrenir oğrenmez psikologla goruştu ve benim psikolojik destek almamı sağladı. benim ailemden hic kimseyle sıkı bir bağım yok. hicbir zaman kendimi bu eve ait hissetmedim veya hicbir zaman rahatı evimde bulmadım. eve adım attığımda oh be sonunda evimdeyim demedim hic. annemle babam da gorucu usulu evlenmiş zaten, sonradan ne olmuştur bilemem ama severek evlenmemişler yani. annemle ablama karşı buyuk bir sevgi beslemiyorum ama babamı hic sevmiyorum. baba demek bile cok kotu hissettiriyor beni bazen. hic hatırlamam en ufak bir iltifat ettiğini, bir kere kızım dediğini. maddi olarak her istediğimizi yapar ama manevi olarak hicbir zaman yanımda hissetmedim onu. geri kafalıdır, onun bilmediği şeyleri ona anlatamazsınız, anlamaz. bağırıp cağırmaya bayılır, zorlarsanız dayağı yersiniz. biyolojik olarak bir baba olabilir ama gercekten de baba değil kısacası. annem daha cağdaş birisi, daha anlayışlı, daha mantıklı birisi. babama kıyasla kesinlikle her zaman annemi tercih ederdim. annem ne yaparsa yapsın beni oldurseler bile babamın yanında durmam diye duşunurdum. uzun bir suredir annemin hayatında başka biri olduğundan şupheleniyordum. o zamanlar emin değildim ama benim icin bir sorun yoktu. cunku teyzelerimin de dayılarımın da eşlerini aldatışına gozlerimle şahit olmuştum hep. birisini aldatmak ne kadar kansızca ve iğrenc bir şey olsa da sorunun altında yatan şey hep sevgisizliktir bence, teyze ve dayılarımı gozlemleyerek boyle bir sonuca varmıştım yani kendi kendime. bu yuzden en başta annem belki de boyle mutludur diye duşundum. babam ozel gunlerde bir cicek bile alıp getirmez, huysuz bir cocuk gibidir. bu yuzden belki de annem babamda bulamadığı şeyi başkasında bulmuştur diye başlarda icimde bir şuphe olarak kalmasını istedim. doğruyu oğrenmek istemedim. ama ne icim rahat etti ne de annem şuphelerimi yanıltacak bir hareket yaptı. annemin yeni bir iphone telefona gecti ve onun icin telefonu ayarlarken kendi parmak izimi kaydettim. bugun sonunda bir fırsat buldum ve whatsappa girdim. gercekten de aldatıyormuş. konuşmalar midemi bulandırdı. onceki mesajları sildiği icin bugunkuleri okuyabildim sadece. ne zamandır beraberler, adam nereden bilmiyorum. tek bildiğim annem hastaneye gideceğim diyerek bir tanıdığımızda kalmaya gittiğinde o adamla beraber kaldığı. tatil planlamışlar 9-12 hazirana, annem oduyor. annem adama para veriyormuş. 7 bin, 4 bin. parayı vermesini de gectim, annem bu parayı nereden buluyor? fabrikada asgari maaşla calışan birisi. adama yazdığı şeyleri okurken anneme tamamen yabancılaştığımı hissettim. başkasının telefonu mu bu diye kontrol ettim, başkasının mesajlarıymış gibi hissettim. annemle bu konuyu konuşamam, konuşmaya korkuyorum. babama soylersem annemi oldurur. ablama soylersem ne yapacağını kestiremiyorum ama ortalığı cok karıştırır. iki eş arasında olan şeye karışmamalı mıyım? babam hicbir zaman iyi bir baba veya bir eş olmasa da aldatılmayı hak ettiğini duşunmuyorum. annemle konuşsam hicbir şey değişmez, konuşmasam icim rahat eder mi bilmiyorum. bir yandan da diyorum buna karışmak sana duşmez. hicbir zaman aile gibi hissetmedim ben bu insanlarla ama şimdi geri donulmeyecek bir şekilde koptuğumuzu hissediyorum. yakın cevremdekilerin eşlerini aldatışlarını gorerek buyuduğum icin her evlilikte olabilecek bir şeymiş gibi de geliyor. ne yapmam gerektiğini, ne duşunmem gerektiğini dahi bilmiyorum. lutfen yardım edin.