Merhaba; burası başıma iş actı. Hala buraya yazıyorum, neyse.. bundan 4 yıl once falan buraya o zamanki iliski durumlarımla alakalı konu acmıştım ve birseyler sallamıştım.Hala duruyormuş meğer. Neyse 1,5 yillik bir iliskim vardı 28 Mayıs akşamı bu iliskimle alakalı bir takım şeyler yazmıştım. Daha sonra erkek arkadaşım; nasıl buldu bilmiyorum yazdığım şeylere ulaşmış bir de ustune gecmişteki iliski durumlarımla alakalı sallamasyon yazdığım konulara da ulaşmış. Sonra tabi screen almış geldi gosterdi, bitti dedi gitti. O sıralar uğraşıyorum tabi bitmesin etmesin diye. Sonucta 4 yil once yazmışım ve o bir gecmiş.. herneyse telefonda bitti dedi ben ve butun arkadaş cevremi engelledi. Sonra ben defalarca aradım cunku hala bi anda bittiğine inanamıyordum. 1,5 yıl cok guzeldi emek vermiştim. Kahroldum. Sonra yuzyuze goruşelim dedi. Umitlendim. Bitirmicek sinirle bitirdi, dedim kendi kendime. Biz surekli belgrad a giderdik dogayi severdik. Bi ağacımız vardi ismimizi kazidigimiz. O gun o agacin orada buluşacaktık. Once ben gittim biraz sarap icmiştim. Sonra o geldi sarıldık.Şirketin ingilizce sınavı vardı onu gectiğini soyledi sevindim. Sonra beni karşısına aldi bittigini tekrar soyledi. Ben yıkıldım umitlenmiştim. Defol diye bağırıp hatıralarımızın oldugu kutuyu alip su birikintisi olan dere gibi yere attım. Engel olmaya calışınca ittim onu. Suya duştu. Sonra delisin sen diye soylenmeye başlayınca ağırıma gitti beni delirten oydu cunku. Sonra hay ananı… diye kufretti. Delirdim iyice. Kendi aracımın anahtari ile arabasini cizdim. Hava kararmıştı. Ve anahtarimi elimden alarak ormanin icine firlatti. Ve beni ormanda birakip gitti. Alkolun etkisiyle anahtarı bulmakta zorlandım. Halbuki cok uzakta değildi. Tel cekmiyordu ve karanlıktı. O korku haliyle aracima bindim bende oradan uzaklasmaya calıştım. Aracımı da carptım. Yine devam ettim yola. Tel cekmeye baslayinca annem aradi meraktan olmuş. Anneme haber vermiş. Herneyse bende onun annesini aradim tabi. Aileler de işin icine girdi. 1 hafta gecti dun aradım. Aracının masrafi neyse karşılayacağımı uzgun olduğumu soyledim. O da sana dekont atacağım dedi. Beraber aldığımız kamp malzemelerini de istedi hepsini al senin olsun dedim. Annene kufretmedim ortaya kufrettim anani… derken dedi. O durumu annene anlat beni arasin dedi onada ikna oldum tamam dedim. Bugun anneme yalvar yakar konuş onunla bak cok uzulmuş hakkinda kotu duşunmene dedim. Herneyse annemle konuşmuşlar. Anneme kızınla evlenmicem istemiyorum onu tarzı seyler soylemiş. Annem beni aradı sen birde cocuk uzuluyor ara diyorsun yuzsuzmusun sen seni istemiyormuş diye cıkıştı. Ben deliye dondum aradım saydim sovdum. Ve cok buyuk nefret besliyorum. Ama canım yanıyor. Neden ya neden. Burada yazdığım 4 yıl onceki yazı bir anda hayatımı psikolojimi mahvetti. Neden ben nasil toparlanacağım bilmiyorum. İstenmeyen kadın olmama mi yanayim bu yasadiklarima mi? Ormanda basima birsey gelebilirdi korkusundan soz etmiyorum bile. Napicam ben. Bu nedir biri aciklayabilir mi?