Merhaba Guzel kadınlar
Ben 6 senelik evli,dunya guzeli bir kız annesi,uni mezunu ama işsiz,evli ama mutsuz 30 yaşında bir kadınım..
6 sene once uniden tanıştığım ve kor kutuk aşık olduğum o mukemmel adamla ailemle yaşadığım "A" şehrini bırakıp "B" şehrine gelmek pahasına evlendim..birbirini cok sevem 2 insandık. O hala oyle olduğumuzu duşunmek istese bile maalesef artık değiliz. Bunun tek sebebi ise eşimin ailesi,ataerkil ve oldukca geri kafalı varlıklı,dediğim dedik,manipulasyon dolu bir aile.. her ferdinde ayrı bi sıkıntı var gercekten ve benim kulturume uzak oldukları icin bu sıkıntı daha cok goze batıyor. Onlar icin Gelin rziyet oekmeli iş yapmalı hep ezilmeli ve hicbirşey laik gorulmemeli .. tabi dillerimde boyle deil bu durum hareketleri bu yonde. Eşim bana duşkun istediğimi alır ucuz pahalı asla demez hasta olurum başımda sabahlar ama gel gor ki kan mı cekiyor huy mu bilmem. Uzerimde inanılmaz bi psikloljik baskı var surekli olarak "Aradın mı? Sordun mu ? Elini optun mu ? Nasılsın dedin mi?ee ben anneme senin adına gelir diye soz verdim,e ben babama sana sormadan tamam dedim,bize gelsinler,biz gidelim,ara sor bişey yap gotur,annem yorulmasın sen yap vs vs vs... sonsuza kadar gider boyle. Annesi ve babası cocukları boyle itaatkar yetiştirdkleri icin her istedinlerini elde edeceklerinin farkındalar. Ozellikle annesi gozyaşı silahı masumiyet perdesi arkasında her istediğini oyle muthiş yaptırır ve işin icinden oyle kolayca cıkar ki.. 40 yıllık entrika dizisi senaristleri şaşar kalır. Onları uzmemek icin surekli beni,gencliğimi,sağlığımı,evliliğimizi harcayan eşimle benim acımdan hic sevgi kalmadığını hissediyorum. Bana ait değil ailesine ait..ona ait değilim ailesine aidim. Tum kararlarımızı ufacık bi ima ufacık bir tavsiye altust edebilir. Boyle ki ailesinin etkisi altında.bugun değişir yarın duzelir derken 6 sene oldu ve uzerimdeki psikolojik şiddet beni artık cok yoruyor. Cok hakaratlere uğradım cok uzuldu evet ama beni koruyamadı hep harcadı beni.. idare et alttan al uzulme aşarız diye diye bugunlere geldik.Eşimden soğudum onunla bi hayatı paylaşmak ağır geliyor. Bugun cok cok ufak bir olay yaşandı sanki bardağın son damlası gibi. 6 senedir yani evlendiğim gunden beri boşanmak aklımda surekli boşanırsam şoyle mi olur boyle mi olur cocuk ne olur soruları kafamda dolaşıyor. Bunun uzerine bir de kendi ailemden km lerce uzakta olmanın ağırlığı ekleniyor.. bugun farklı bişey hisettim şu 2 gun icerisinde sakince konuşup kendisinin de mutsuz oldugunu farketmesni sağlayıp arkadaş kalmayı onericem. Sanırım sona yaklaşıyoruz fakat ben alacagım kararlardan emin değilim kendime guvenmiyorum cunku zaten bu evliliği yaparak yanlış bi karar verdim. Şimdi 2.kez yanlış karar vermek istemiyorum ama surdurmekte cok zor ruhen ve psikolojik olarak surekli şiddet altındayım .. her hareketmi bakışımı analiz eden gozumun icine bakan o adam soz konusu aile olunca beni yerle yeksan ediyor.......duşunce hareket ifade ozgurluğum yok.. sadece bir fikir istiyorum siz,kızınız,kardeşiniz olsaydı ne onerirdiniz?